Ενότητα ή ιδεολογική καθαρότητα;» «Ο κόσμος της αριστεράς απαιτεί ξεκάθαρες συνεννοήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι διχασμό» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ papulias@enet.gr Ο Αλ. Τσίπρας επί τρεις μέρες βρισκόταν στο Παρίσι και συμμετείχε στις συζητήσεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και την αριστερή απάντηση σ' αυτές.

Επιστροφή

Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

«Ενότητα ή ιδεολογική καθαρότητα;»

«Ο κόσμος της αριστεράς απαιτεί ξεκάθαρες συνεννοήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι διχασμό»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ papulias@enet.gr

Ο Αλ. Τσίπρας επί τρεις μέρες βρισκόταν στο Παρίσι και συμμετείχε στις συζητήσεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και την αριστερή απάντηση σ' αυτές.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ εκτιμά ότι «η πορεία που ακολουθείται από το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο μας οδηγεί με ταχύτητα στην κατάρρευση της ευρωζώνης και ενδεχομένως και στη διάλυση της Ε.Ε. με τη σημερινή της μορφή». Πιστεύει ότι η χώρα χρειάζεται ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο βιωσιμότητας, που θα μπορούσε να συνοψιστεί στα τέσσερα άλφα: αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναδιανομή του πλούτου, ανάπτυξη και απασχόληση.
Ο Αλ. Τσίπρας καλεί τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν «αν τους ενδιαφέρει η ενότητα ή η ιδεολογική καθαρότητα. Αν η απάντηση είναι το πρώτο, είμαστε έτοιμοι να συνεννοηθούμε. Αν είναι το δεύτερο, ας κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει» σημειώνει.
Τρεις μέρες στο Παρίσι στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς, καταλήξατε τι φταίει και η ευρωπαϊκή αριστερά δείχνει εξαιρετικά αμήχανη στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται;
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού. Το ακραίο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των αγορών γέννησε ένα χρηματοπιστωτικό τομέα τέρας, που τώρα καταβροχθίζει ό,τι βρει μπροστά του. Ακόμα και τα χέρια που το ταΐζουν. Η επιλογή διάσωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα με άπειρο κρατικό χρήμα, μεταφέρει την κρίση στα δημοσιονομικά. Στην Ευρώπη, όμως, η κρίση του χρέους φανερώνει τη γύμνια του βασιλιά. Το ευρώ οικοδομήθηκε στη βάση του μονεταρισμού, για να εξυπηρετεί τους βαθιά ταξικούς όρους των συμφερόντων του κεφαλαίου και μάλιστα του χρηματοπιστωτικού. Αν αυτό δεν αλλάξει άμεσα, θα καταρρεύσει. Η ευρωπαϊκή αριστερά που πρώτη επισήμανε αυτές τις δομικές αδυναμίες και λοιδορήθηκε, βλέπει τώρα τις προβλέψεις της να δικαιώνονται. Αλλά το ζήτημα δεν είναι να δικαιωθείς επειδή πρόβλεψες τη συντέλεια. Το ζήτημα είναι να την αποτρέψεις.
Μήπως το οπλοστάσιο της ευρωπαϊκής αριστεράς εξαντλείται στην παραδοσιακή αντίληψη της υπεράσπισης δικαιωμάτων, καθιστώντας την απλά φωνή διαμαρτυρίας;
Δεν θεωρώ ότι το να υπερασπίζεσαι δικαιώματα ή να διαμαρτύρεσαι είναι σήμερα ξεπερασμένο. Το αντίθετο μάλιστα. Σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με πρόσχημα την κρίση, κατεδαφίζονται κατακτήσεις δεκαετιών. Το φάρμακο που προτείνουν είναι πολύ πιο επιβλαβές από την ίδια την ασθένεια, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διαμορφώσουν τους όρους να μεταφέρουν το κόστος στην εργασία, ώστε να συνεχίζουν να έχουν κέρδη. Είναι μια λογική κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική. Είναι ώρα, λοιπόν, η ευρωπαϊκή αριστερά όχι μόνο να μη σνομπάρει τη διαμαρτυρία αλλά να επιστρέψει σε αυτό που εσείς ονομάζετε παραδοσιακή αντίληψη. Να εργαστεί για μια συντονισμένη και πανευρωπαϊκή εξέγερση των δυνάμεων της εργασίας. Να αποτρέψει την επερχόμενη καταστροφή και να οργανώσει τους κοινωνικούς αγώνες των λαών της Ευρώπης που θα ανοίξουν δρόμους για τη δημοκρατική της επανίδρυση, στη βάση της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών και όχι της ασυδοσίας των αγορών.
Μιλήσατε για επερχόμενη καταστροφή. Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον της Ευρώπης εν μέσω κρίσης; Τελειώσαμε με το κράτος πρόνοιας, οδεύουμε προς μια γερμανική οικονομική κυριαρχία, με άλλα λόγια ζούμε το τέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Νομίζω ότι η πορεία που ακολουθείται από το κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο μάς οδηγεί με ταχύτητα στην κατάρρευση της ευρωζώνης και ενδεχομένως και στη διάλυση της Ε.Ε., τουλάχιστον έτσι όπως υπήρξε έως σήμερα. Δεν βλέπω άλλες δυνατότητες. Ή θα ηττηθεί η πολιτική Μέρκελ ή αλλιώς το σκοινί για τη θηλιά που μέσω ΔΝΤ, φοράνε στις χώρες τις περιφέρειας, θα γίνει κόμπος για όλη την ευρωζώνη. Αν δεν επανασχεδιαστεί ο ρόλος της ΕΚΤ, ώστε να μπορεί να εκδίδει ευρωομόλογα, να αγοράζει τα επισφαλή ομόλογα και να δανείζει απευθείας τις χώρες που έχουν ανάγκη, όσους μηχανισμούς ελεγχόμενης πτώχευσης ή τιμωρίας και να φτιάξουν, δεν πρόκειται να σώσουν το ευρώ. Αντιστοίχως αν δεν αποφασιστεί μια γενναία διαδικασία αναδιανομής με μεταφορά πόρων προς την περιφέρεια που θα εξισορροπεί τις τεράστιες αντιθέσεις, το μοντέλο θα καταρρεύσει και αναρωτιέμαι αν οι Γερμανοί έχουν σκεφτεί πού θα εξάγουν όσα παράγουν.