Ο Λένιν για τους διανοούμενους
«Οι διανοούμενοι δίνουν πολύ συχνά θαυμάσιες συμβουλές και καθοδηγητικές υποδείξεις, αποδείχνονται όμως μέχρι γελοίου, μέχρι ανοησίας, μέχρι αίσχους ‘κουλοί’, ανίκανοι να εφαρμόσουν στην ζωή αυτές τις συμβουλές και τις υποδείξεις, να εφαρμόσουν πρακτικό έλεγχο, για να μετατρέπονται τα λόγια σε έργα.» (Λένιν Β Ι, “Πως να οργανώσουμε την άμμιλα;”, στα Άπαντα, τόμος 35ος, σελ.202) * * * «Είναι πιο δύσκολο στα διανοούμενα στοιχεία να προσαρμοστούν στην πειθαρχία της κομματικής ζωής, και όσα από τα στοιχεία αυτά δεν είναι σε θέση ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτό το καθήκον υψώνουν, όπως αυτό είναι φυσικό, τη σημαία της ανταρσίας ενάντια στους απαραίτητους οργανωτικούς περιορισμούς και ανάγουν την αυθόρμητη αναρχικότητά τους αυτή σαν τάση προς την ‘αυτονομία’, σαν αίτημα ‘ανεκτικότητας’ κλπ.» (Λένιν Β Ι, “Προς το Κόμμα”, στα Άπαντα, τόμος 9ος, σελ.14-15)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου