Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Αισθητική ουτοπία του Έθνους”

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Αισθητική ουτοπία του Έθνους”

Με αυτή την οπτική το έθνος φετιχοποιεται και χρησιμεύει ως αποκούμπι , ως ιστορικό αγκυροβόλι ή ως αισθητικό αντικείμενο .Το έθνος ετσι , μετατρέπεται σε κάτι παρόμοιο με την έννοια που ένας μεγάλος εξερευνητής του εσωτερικού κόσμου του παιδιού ο Winnicot προσδίδει στον όρο:Μεταβατικό αντικείμενο:ως γέφυρα που δημιουργεί το παιδί μεταξύ του εσωτερικού του κόσμου και της εξωτερικής αντικειμενικής πραγματικότητα.Για τον Winnicot το μεταβατικό αντικείμενο, το οποίο συνιστά το μαξιλάρι , το κουρελάκι΄ ή το αρκουδάκι είναι το πρώτο «μη εγώ» στοιχείο. Καταλαβαίνουμε ότι για το παιδί παίζει πολλούς ρόλους:, το παρηγορεί , το νανουρίζει στον ύπνο του, αντέχει τις επιθετικές του δραστηριότητες και μέσα από όλες τις εκδηλώσεις αγάπης και μίσους του παιδιού παραμένει αναλλοίωτο. Ίσως το αρκουδάκι φθαρεί λίγο με το χρόνο , το μαξιλάρι να αρχίζει να μυρίζει από τα σάλια , τους ιδρώτες και τα δάκρυα . Αλλά ακόμα και οι μυρωδιές προσαρτώνται στο βασικό χαρακτήρα του μεταβατικού αντικειμένου , αφού η βαθμιαία αυτή μεταβολή του μαξιλαριού είναι δημιούργημα του ίδιου του παιδιού .Αν χρησιμοποιήσουμε αυτή την αναλογία ,αν θεωρήσουμε δηλαδή το έθνος ως ένα μεταβατικό αντικείμενο εύλογα γεννιέται το ερώτημα :Ποια είναι η ψυχολογική χρησιμότητα αυτής της λειτουργίας του έθνους φετίχ;Η χρησιμότητα της αισθητικής διάστασης του έθνουςέγκειται στο ότι παρέχει στον εαυτό , στον κάθε εαυτό ένα αίσθημα ''οντολογικής ασφάλειας » μπροστά στην ασταμάτητη ροή της σύγχρονης πραγματικότητας

Κατά την γνώμη μου ο εαυτός ,ο κάθε εαυτός σήμερα , δηλαδή η κάθε προσωπική ταυτότητα βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση αγωνίας, πού δεν πρέπει να ταυτίζεται με την έννοια του φόβου.Ο φόβος είναι μια απάντηση σε μια ειδική απειλή, έχει ένα προσδιορισμένο αντικείμενο.Η αγωνία, αντίθετα, παραβλέπει το αντικείμενο, είναι μια κατάσταση διάχυτη πού κυματίζει ελεύθερα, πού εκδηλώνεται με συμπτωματικές αντιδράσεις πού έχουν μια ομιχλώδη μόνο σχέση με ό,τι αρχικά την προκάλεσε. . Η αγωνία, ανακαλεί στον εαυτό τους βρεφικούς φόβους αποχωρισμού, το διάχυτο φόβο αποδοκιμασίας, παραλύει εν τέλει τον πυρήνα του εαυτού -''

προσθετω και ενα σχολιο του Δοκτωρα απο το -Οι μεταμορφώσεις της ταυτότητας…

του Π &Α:

Πηγή: “Για τη σημαία και το έθνος”, σσ.40-41.

“Το πανί που κυματίζει μετατρέπεται σε φετίχ και γίνεται ο ορατός αντιπρόσωπος της εθνικής κοινότητας, η οποία συνιστά ουσιαστικά το αντικείμενο της λατρείας.Το φετίχ ανοίγει το δρόμο στον μυστικισμό: η σημαία είναι ένα απλό αντικείμενο το οποίο ο πατριώτης αντιμετωπίζει με δεισιδαιμονικό σεβασμό διότι νομίζει πως υπάρχει μια στενή σχέση συγγένειας ανάμεσα σε αυτόν και το πανί.Η εθνική σημαία είναι αντικείμενο σεβασμού το οποίο προστατεύεται από οποιαδήποτε προσβολή.Εδώ ξαναβρίσκουμε τις πρωτόγονες φυλές όπως τις περιγράφει ο Sigmund Freud στο “Τοτέμ και Ταμπού”. Τα μέλη της φυλής θεωρούν εαυτούς συγγενείς εξ αίματος, απογόνους κοινών προγόνων και συνδέονται στενά μεταξύ τους τόσο με κοινές υποχρεώσεις του ενός προς τον άλλον, όσο και μέσω της πίστης τους στο τοτέμ.“Σε διάφορες σημαντικές περιστάσεις”, γράφει ο Φρόιντ, “τα μέλη της φυλής προσπαθούν να τονίσουν την συγγένειά τους με το τοτέμ (…) φορώντας το τομάρι του” ακριβώς όπως οι πατριώτες τυλίγονται με την εθνική τους σημαία για να γιορτάσουν μια νίκη στον αθλητισμό ή για να εκφράσουν την αγάπη τους προς την πατρίδα.Στο ίδιο του έργο, ο Φρόιντ, αναφέρει και άλλα χαρακτηριστικά της πρωτόγονης φυλής που απαντώνται στους πατριώτες: τα μέλη της φυλής θεωρούνται μεταξύ τους “αδέλφια”, που τα ενώνουν δεσμοί αλληλεγγύης και συλλογική ευθύνη.Στην περίπτωση του φόνου ενός μέλους της φυλής από κάποιον ξένο, όλη η φυλή του φονιά ευθύνεται για την πράξη του και όλη η φυλή του θύματος αναλαμβάνει συλλογικά την ανταπόδοση”.
Πηγή: “Για τη σημαία και το έθνος”, σσ.40-41.
http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2007/09/american-gothic_27.html
Φιλικά,
Benedict … Doctorson
Σχόλιο από doctor Φεβρουαρίου 12, 2009

και ενα δικο μου σχολιο στο ιδιο ποστ

Μ-π Λες ”Προσπαθώ να κατανοήσω ποιές είναι οι καινοτομίες, σε συμβολικό επίπεδο, της εποχής όπου οι εθνικές ταυτότητες υπερέχουν των άλλων.”
Η καινοτομια ειναι ακριβώς : Η σκηνοθεσιαμιας ακρως αφαιρετικής και απροσωπης κοινωνιας -οπως ηδη ηταν Το Νεωτερικό εθνος - και οπως Ακομα πολύ περισσοτερο σε βαθμό ..εξατμισης , εξαυλωσης γινεται στις συγχρονες συνθηκες του Μετα- μοντερνου -αυλου -καπιταλισμου..
Σε κατι συγκεκριμμένο χειροπιαστο και οικειο…-ενώ δηλαδή στις προνεωτερικές -προσωποποιημενες κοινωνιες-κοινοτητες το οικειο αντιστοιχουσε με την κυριαρχη τοτε προσωπο με προσωπο (σχεδόν ) επικοινωνιες και τις πατριαρχικές μορφες κοινωνικής οργανωσης …Σημερα προυποτιθεται μια πολύ καλά επεξεργασμένη σκηνοθεσια
αλλά και η απελπισια των μαζών που δεν μπορουν να βρουν πια νοημα στην Ρουτινα και στα ακρως αφαιρετικά -γραφεικρατικοποιημενα συστηματα καθημερινης επικοινωνιαςκαι καταφευγουν σχεδον υστερικά σε εξωτερικά φετιχ(καπως οπως εδώ: φανταζομαστε οτι υπάρχει δηθεν επικοινωνια στο Ιντερνετ ενώ βαδιζουμε σημειωτόν στην κινουμενη αμμο των μοναχικων μονολογων )