.
1 Φεβρουαρίου 2016 στις 7:20 π.μ. ·
καθώς το Παρον ( στην εποχή του παροντισμού ) γινεται ολο και πιο ανεξελεγκτο και τερατωδες , νιωθουμε την αναγκη να συγκρατησουμε τουλαχιστον τις αναμνησεις μας
.Γι αυτο και η Νοσταλγια-που δεν ειναι μνημη - γινεται ολο και περισσοτερο η ψυχική αρρωστεια της εποχής'
γιαυτο κι από την άλλη οι Πόλεμοι της Μνήμης και η συλλογική απέχθεια προς τους ιστορικούς που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους εξερευνώντας το Παρελθόν: σε μια εποχή όπου τα πάντα εξατμίζονται πριν πεις Αμπρα Κανταμπρα , η Νοσταλγία γίνεται το Καβούκι των ταυτοτήτων .
.Γι αυτο και η Νοσταλγια-που δεν ειναι μνημη - γινεται ολο και περισσοτερο η ψυχική αρρωστεια της εποχής'
γιαυτο κι από την άλλη οι Πόλεμοι της Μνήμης και η συλλογική απέχθεια προς τους ιστορικούς που προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους εξερευνώντας το Παρελθόν: σε μια εποχή όπου τα πάντα εξατμίζονται πριν πεις Αμπρα Κανταμπρα , η Νοσταλγία γίνεται το Καβούκι των ταυτοτήτων .
Πετρος Θεοδωριδης
2 σχόλια:
νοσταλγία είναι να ξαναζεις την ευχαρίστηση χωρίς να ξαναζεις τον πόνο...
γ.
Νοσταλγός του παρόντος,είναι αυτός που ζει στο αύριο και το χθες.
Παραδοσιακά οι νοικοκυρές κάναν φακή ,κάθε Τεταρτη και Παρασκευή.
Σήμερα έχουμε Τρίτη .
Ήταν τέτοια τα χρόνια.
Θα μου επιτραπεί να χρησιμοποιώ και την λεξη δεν.
Δεν τηρώ παραδόσεις.
Δεν είναι σχετικό με την νοσταλγία;
Δεν ξέρω την δικιά μου γευση ή την δικιά μου αίσθηση ;
Δεν νοσταλγω καθώς φυτοζωω;
Δεν έχω άλλο χρόνο,να διαθεσω.
Εδώ δεν θίγεται μόνο η δημοκρατία των λέξεων .
Νοσταλγουν σχολικές ποδιές.
Θυμήθηκα δεν έχω πολύ χρόνο.
Μία ποδιά για να μην βρεχετε το μνήμα.
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου