αποσπασμα
Η Κωνσταντινιά
Είχαμε όμως και μια μοναδική περίπτωση. Την Κωνσταντινιά.
Η
Κωνσταντινιά ήταν στρατολογημένη. Ένα κορίτσι της φύσης και του βουνού.
Αγνό, πάντα γελαστό, πολύ καλοσυνάτο, με τη χοντρή φορεσιά της, με ένα
μπούστο σφιγμένο πάνω της κι ένα κοτσιδάκι να κρέμεται στην πλάτη της.
Δεν είχε μπει ποτέ σε αυτοκίνητο,
αλλά το είδε από μακριά όταν έβοσκε τα προβατάκια της, με τη ρόκα στο
χέρι να κλώθει το μαλλί για το προικιό της. Οι συμβουλές της μάνας της
ήταν οι μόνες γνώσεις της για τον κόσμο, για το μέλλον. Να μεγαλώσει να
κάνει το προικιό της, να παντρευτεί και να κάνει παιδιά.
"Όχι συναγωνίστρια Χρυσούλα, εγώ θέλω να παντρευτώ και δε βάζω παντελόνι".
Παρ'
όλες τις εξηγήσεις ότι το παντελόνι δε θα την εμπόδιζε να παντρευτεί
και άλλα παραδείγματα, από συγκεκριμένες περιπτώσεις παντρεμένων
γυναικών, η Κωνσταντινιά έμεινε αμετάπειστη.
Καλά Κωνσταντινιά μου πάρε τη στολή σου και όταν θελήσεις φόρεσέ τη. Γίναμε φίλες.
Στα μέσα του Φλεβάρη του 1948 πραγματοποιήθηκε στο χωριό Λυκορράχη η ιδρυτική σύσκεψη γυναικών, στελεχών του ΚΚΕ και του ΔΣΕ.
Εκεί
μας ανακοινώθηκε από αντιπροσωπεία του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΓΑ η
απόφαση του Κόμματος και του ΓΑ για την ιδιαίτερη δουλειά στις γυναίκες
του ΔΣΕ.
Θα τοποθετούνταν γυναίκα ως βοηθός των Πολιτικών Επιτροπών από το Αρχηγείο ως τη Διμοιρία.
Έτσι
θεσμοθετήθηκε η γυναίκα πολιτικός επίτροπος, βοηθός του πολιτικού
επιτρόπου για την ιδιαίτερη δουλειά στις γυναίκες μαχήτριες. Επίσης
χρεωθήκαμε και την προσπάθεια που έπρεπε να κάνουμε στις μάνες των
παιδιών, μπροστά στον κίνδυνο των
βομβαρδισμών και του πολέμου να συμφωνήσουν να απομακρυνθούν τα
παιδιά τους από το χώρο του πολέμου, για να σωθούν.
Στην πρώτη γραμμή
Μετά
το τέλος της σύσκεψης πήραμε τα φύλλα πορείας για τις Ταξιαρχίες. Εγώ
αποσπάστηκα στη 14 Ταξιαρχία ως βοηθός του πολιτικού επιτρόπου της
Ταξιαρχίας, υπεύθυνη για την ιδιαίτερη δουλειά στις γυναίκες μαχήτριες.
Διοικητής της Ταξιαρχίας - τότε -
ήταν ο Γ. Γεωργιάδης και Πολιτικός Επίτροπος ο Γ. Βασιλικός.
Στις
14 Ιούνη άρχισαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο Γράμμο. Η Ταξιαρχία
κάλυπτε μια μεγάλη έκταση. Ο τομέας δεχόταν μεγάλη πίεση κι ενισχύθηκε
και από άλλες δυνάμεις Ταξιαρχίας.
Μια
μέρα, ήταν στο τέλος του Ιούλη, όπως έτρεχα πάνω από τα χαρακώματα,
προσπαθώντας να φτάσω στο ύψωμα - στον πύργο της Κοτύλης, στον λεγόμενο
Χάρο, που είχε μαχήτριες - ακούω μια γλυκιά γυναικεία φωνή
"συναγωνίστρια Χρυσούλα, Χρυσούλα". Γυρίζω
και βλέπω να ξεπροβάλλει από το χαράκωμα, με μεγάλη μου έκπληξη, η
Κωνσταντίνα. Πάντα γελαστή άπλωσε τα χέρια της και συγκινημένες
αγκαλιαστήκαμε σαν καλές παλιές φίλες και τώρα συμμαχήτριες "εν όπλοις".
"Συναγωνίστρια
Χρυσούλα μόνη μου ζήτησα και ήρθα εδώ στο μέτωπο, στο χαράκωμα, να
πολεμήσω κι εγώ όπως όλες σας. Γιατί, εγώ δεν μπορώ; Κοίτα με", κι
έδειξε τη στολή της με καμάρι. "Εδώ με έχουνε σαν αδελφή". Ήρθε και ο
ομαδάρχης της. Μίλησε
επαινετικά για την Κωνσταντίνα, για την τόλμη της, για τη συμμετοχή
της στις μάχες.
Η
Κωνσταντίνα δεν πήγε στο χαράκωμα με το πιστόλι στον κρόταφο, όπως
ισχυρίζεται ο στρατηγός Ζαφειρόπουλος, αλλά με τη θέλησή της. Κατάλαβε,
συνειδητοποίησε - με το φιλότιμο που διακρίνει τη γυναίκα - τη θέση της
και πήρε μόνη της την απόφαση να γίνει
μαχήτρια.
Αγκαλιαστήκαμε
με την πίστη και την ελπίδα ότι θα ξανανταμώσουμε. Δεν ξανανταμώσαμε.
Σε λίγες μέρες έγινε ο ελιγμός. Περάσαμε από το Γράμμο στο Βίτσι.
Η
περίπτωση αυτή της Κωνσταντίνας είναι πολύ χαρακτηριστική, είναι μια
απάντηση στις συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις σ' αυτά που γράφει ο
στρατηγός Ζαφειρόπουλος για το ρόλο και τη συμπεριφορά των Πολιτικών
Επιτρόπων του ΔΣΕ και την περιφρόνηση
στην προσωπικότητα των στρατολογημένων αντρών και γυναικών. Οτι οι
στρατολογημένοι οδηγούνταν με την τρομοκρατία και με το πιστόλι στον
κρόταφο σαν άβουλα πρόβατα στη σφαγή.
Οι
μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ είχαν ιδανικά, είχαν οράματα, ήταν
ανιδιοτελείς, πίστευαν στο δίκαιο του αγώνα τους, για μια Ελλάδα της
λευτεριάς, της εθνικής ανεξαρτησίας, της προκοπής και του σοσιαλισμού.
Γι' αυτά τα ιδανικά έδιναν τη ζωή τους.
Και
οι στρατολογημένοι άντρες και γυναίκες πίστεψαν σ' αυτούς τους σκοπούς
του αγώνα και ενώθηκαν μαζί τους, πολέμησαν με αυτοθυσία και ηρωισμό.
Πολλές γυναίκες στρατολογημένες παρασημοφορήθηκαν με μετάλλια ανδρείας
και με μετάλλια "Ηλέκτρας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου