Η υποκρισία αντιστοιχούσε στην νεωτερική συνθετική εικόνα του κόσμου ,η σύνταξη των επιχειρημάτων ήταν ιεραρχική, η επίκληση των καλών προφάσεων συγκάλυπτε την κόλαση των προθέσεων.
Ένα παράδειγμα υποκρισίας που αφορούσε στην Αμερική του 17ου αιώνα αφηγείται ο Χώθορν στο μυθιστόρημα του« The scarlet letter»(1850).
Μια νεαρή γυναίκα διαπράττει το αμάρτημα της μοιχείας και φέρνει στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μητέρα και κόρη εκτίθενται σε κοινή θεά πάνω στην εξέδρα ενώπιον όλης της κοινότητας, ενώ ο πάστορας καταδικάζει την μοιχαλίδα.
Η πρωταγωνίστρια, στο εξής θα πρέπει να ζήσει με την κόρη της στο περιθώριο της κοινωνίας, σε ένα απόμερο σπίτι αρκούμενη στα ελάχιστα χρήματα που της δίνουν για τα κεντήματα της υποχρεωμένη να φέρει πάντα στο στήθος ένα μεγάλο κόκκινο γράμμα, το «Μ»της μοιχαλίδας, για να θυμίζει το αμάρτημα της.
Το δυναμικό ψυχολογικό στοιχείο ,βρίσκεται στο γεγονός ότι, ο πάστορας που τόσο βιαία την καταδικάζει και την ταπεινώνει, στην πραγματικότητα, είναι ο εραστής της γυναίκας και πατέρας της κόρης της. Αυτό ήταν η υποκρισία!
Στη μετάνεωτερική, πολυπρισματική εποχή μας, όμως, αντιστοιχεί ο κυνισμός ως ‘’αυτοεξυμνούμενη πανουργία’’ .
Τα επιχειρήματα παρατάσσονται από-ιρεαρχημένα, σκωπτικά, ασυντόνιστα σε ένα είδος λόγου πού περισσότερο αποκαλύπτει παρά συγκαλύπτει.
Στην εποχή μας υποκρισία και κυνισμός συγχωνεύονται σε ένα παράξενο μάγμα .
Χούτσπα (chutzpath) είναι η λέξη της εβραϊκής διαλέκτου Yiddish για το ανεπεξέργαστο θράσος και την ωμή ξετσιπωσιά.
«Χούτσπα:ο καλύτερος ορισμός είναι η περίφημη ιστορία του αγοριού που σκότωσε τους γονείς του κι έπειτα ζήτησε την επιείκεια του δικαστηρίου με τη δικαιολογία πώς ήταν ορφανό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου