Ελευθεροτυπία
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=65066880
απο τα αρθρα..
Αποσπασματα απο το
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=65066880
απο τα αρθρα..
Αποσπασματα απο το
.ενδιαφερον :
Χρεοκοπία του τουρμποκαπιταλισμούΤου ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΡΟΥΦΟΛΟ
*........Εδώ θα ήθελα να μιλήσω, όμως, για το θανάσιμο πλήγμα που αυτή η κρίση επιφέρει στον «τουρμποκαπιταλισμό», υπονομεύοντας την ηθική του αξιοπιστία.Κάθε ιστορικό σύστημα οργάνωσης της οικονομίας χρειάζεται μια βάση ηθικής νομιμοποίησης. Οι τρομεροί άρχοντες των αρχαίων αυτοκρατοριών χρειάζονταν ένα θεό, που βρισκόταν πάνω απ' αυτούς. Οταν οι έμποροι του Μεσαίωνα μπήκαν στις πόλεις, χρειάστηκαν έναν επίπονο συμβιβασμό με την εκκλησία, την οποία χρηματοδότησαν πλουσιοπάροχα, για να ξεπεράσουν με ελιγμούς το σκάνδαλο του τόκου.
Η οικονομική ιδεολογία του αναδυόμενου καπιταλισμού είχε τις απαρχές της στις σχολές ηθικής φιλοσοφίας. Η καλύτερη νομιμοποίηση δεν του δόθηκε, όμως, από τις συζητήσιμες αρχές των βεμπεριανών αρετών αλλά από τις πιο πρακτικές, του ωφελιμισμού, που δίδασκαν να αντλούμε από τον εγωισμό, και όχι από την αρετή, την ενέργεια η οποία είναι αναγκαία για να παραχθεί ο πλούτος, προς όφελος -όπως έλεγαν- όλων.*
Με δυο λόγια, ο καπιταλισμός δικαιολογείται όχι με τις προϋποθέσεις του αλλά με τα αποτελέσματά του. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, τα αποτελέσματά του όχι μόνον με όρους οικονομικής ανάπτυξης αλλά και κοινωνικής προόδου υπήρξαν τέτοια ώστε, δεν λέω να αντισταθμίζουν, αλλά να κάνουν υποφερτά τα πελώρια κόστη που συνεπέφερε η ανάπτυξη. Αυτό που συμβαίνει στον κόσμο μάς λέει ότι η επαγγελία μιας οικουμενικής επέκτασης της ευημερίας διαψεύδεται από την εμπειρία ενός όλο και περισσότερο άδικου και ασταθούς κόσμου.
Το διεθνές οικονομικό «θαύμα», που πραγματοποίησε πελώριες μετακινήσεις πλούτου από τις πλουσιότερες στις φτωχότερες χώρες, μεταφράζεται στο εσωτερικό αυτών των χωρών σε ένα γιγάντιο χάσμα ανάμεσα στις ανερχόμενες κοινωνικές ομάδες και σε εκείνες που σπρώχτηκαν στο περιθώριο.
Στην Ινδία, ο ακραίος πλούτος και η ακραία φτώχεια έχουν αυξηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κίνα. Από την τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας προκύπτει ότι το επίπεδο της φτώχειας αυξήθηκε στον κόσμο κατά 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπων, που ζουν με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.*Ο δείκτης της ανισότητας, ο σχετικός με τον παγκόσμιο πληθυσμό, αυξήθηκε στα τελευταία 15 χρόνια κατά εφτά βαθμούς, λίγο λιγότερο από το 20%. Είναι όμως, κυρίως στην Ηνωμένες Πολιτείες που μεγάλωσε εκρηκτικά η ανισότητα ανάμεσα στις μεσαίες τάξεις που φτώχυναν και στις ελίτ που πλούτισαν. Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ, λέει ο Ρόμπερτ Ράιχ, δεν είναι μόνο μια αύξηση των ανισοτήτων, αλλά είναι ένα αληθινό κοινωνικό σχίσμα: το 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% του εθνικού προϊόντος.*Τι σχέση έχουν όμως όλα αυτά με τις σημερινές οικονομικές καταστροφές; Πολύ μεγάλη.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν ακριβώς η κατανομή των πόρων που καθοδηγούνταν από τις χρηματιστικές αγορές εκείνη που μεταφράστηκε σε μιαν αύξηση των ανισοτήτων και σε μια καταστροφική πίεση πάνω στους φυσικούς πόρους· μια κατανομή που έγινε σε μια κατεύθυνση αντίθετη προς τις πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητας.
Στην πιο πλούσια και χρεωμένη χώρα του κόσμου, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η δυσαναλογία ανάμεσα στα κέρδη εκείνων που διευθύνουν τις μεγάλες επιχειρήσεις -ακόμα και εκείνων που τις οδήγησαν στην καταστροφή- και στα εισοδήματα των απλών ανθρώπων έγινε υπέρμετρη. Οι παγκόσμιοι πόροι κατευθύνθηκαν από ένα ισχυρό χρηματιστικό σύστημα προς μια γιγάντια υπερχρέωση, υποστηριζόμενη από ένα ανεξέλεγκτο πιστωτικό σύστημα.*Το όνομα «τουρμποκαπιταλισμός» ταιριάζει καλά σε αυτό το απερίσκεπτο σύστημα: Η ετήσια παγκόσμια δαπάνη για τη διαφήμιση, που αυξάνει την κατανάλωση και τη μόλυνση, ανέρχεται στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ εκείνη για την ιατρική έρευνα στα 70 δισεκατομμύρια. Στα 62 δισεκατομμύρια ανέρχεται η δαπάνη των πλούσιων χωρών που προορίζεται για τις φτωχές χώρες.*........ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 12/10/2008
Χρεοκοπία του τουρμποκαπιταλισμούΤου ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΡΟΥΦΟΛΟ
*........Εδώ θα ήθελα να μιλήσω, όμως, για το θανάσιμο πλήγμα που αυτή η κρίση επιφέρει στον «τουρμποκαπιταλισμό», υπονομεύοντας την ηθική του αξιοπιστία.Κάθε ιστορικό σύστημα οργάνωσης της οικονομίας χρειάζεται μια βάση ηθικής νομιμοποίησης. Οι τρομεροί άρχοντες των αρχαίων αυτοκρατοριών χρειάζονταν ένα θεό, που βρισκόταν πάνω απ' αυτούς. Οταν οι έμποροι του Μεσαίωνα μπήκαν στις πόλεις, χρειάστηκαν έναν επίπονο συμβιβασμό με την εκκλησία, την οποία χρηματοδότησαν πλουσιοπάροχα, για να ξεπεράσουν με ελιγμούς το σκάνδαλο του τόκου.
Η οικονομική ιδεολογία του αναδυόμενου καπιταλισμού είχε τις απαρχές της στις σχολές ηθικής φιλοσοφίας. Η καλύτερη νομιμοποίηση δεν του δόθηκε, όμως, από τις συζητήσιμες αρχές των βεμπεριανών αρετών αλλά από τις πιο πρακτικές, του ωφελιμισμού, που δίδασκαν να αντλούμε από τον εγωισμό, και όχι από την αρετή, την ενέργεια η οποία είναι αναγκαία για να παραχθεί ο πλούτος, προς όφελος -όπως έλεγαν- όλων.*
Με δυο λόγια, ο καπιταλισμός δικαιολογείται όχι με τις προϋποθέσεις του αλλά με τα αποτελέσματά του. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, τα αποτελέσματά του όχι μόνον με όρους οικονομικής ανάπτυξης αλλά και κοινωνικής προόδου υπήρξαν τέτοια ώστε, δεν λέω να αντισταθμίζουν, αλλά να κάνουν υποφερτά τα πελώρια κόστη που συνεπέφερε η ανάπτυξη. Αυτό που συμβαίνει στον κόσμο μάς λέει ότι η επαγγελία μιας οικουμενικής επέκτασης της ευημερίας διαψεύδεται από την εμπειρία ενός όλο και περισσότερο άδικου και ασταθούς κόσμου.
Το διεθνές οικονομικό «θαύμα», που πραγματοποίησε πελώριες μετακινήσεις πλούτου από τις πλουσιότερες στις φτωχότερες χώρες, μεταφράζεται στο εσωτερικό αυτών των χωρών σε ένα γιγάντιο χάσμα ανάμεσα στις ανερχόμενες κοινωνικές ομάδες και σε εκείνες που σπρώχτηκαν στο περιθώριο.
Στην Ινδία, ο ακραίος πλούτος και η ακραία φτώχεια έχουν αυξηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κίνα. Από την τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας προκύπτει ότι το επίπεδο της φτώχειας αυξήθηκε στον κόσμο κατά 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπων, που ζουν με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.*Ο δείκτης της ανισότητας, ο σχετικός με τον παγκόσμιο πληθυσμό, αυξήθηκε στα τελευταία 15 χρόνια κατά εφτά βαθμούς, λίγο λιγότερο από το 20%. Είναι όμως, κυρίως στην Ηνωμένες Πολιτείες που μεγάλωσε εκρηκτικά η ανισότητα ανάμεσα στις μεσαίες τάξεις που φτώχυναν και στις ελίτ που πλούτισαν. Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ, λέει ο Ρόμπερτ Ράιχ, δεν είναι μόνο μια αύξηση των ανισοτήτων, αλλά είναι ένα αληθινό κοινωνικό σχίσμα: το 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% του εθνικού προϊόντος.*Τι σχέση έχουν όμως όλα αυτά με τις σημερινές οικονομικές καταστροφές; Πολύ μεγάλη.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια ήταν ακριβώς η κατανομή των πόρων που καθοδηγούνταν από τις χρηματιστικές αγορές εκείνη που μεταφράστηκε σε μιαν αύξηση των ανισοτήτων και σε μια καταστροφική πίεση πάνω στους φυσικούς πόρους· μια κατανομή που έγινε σε μια κατεύθυνση αντίθετη προς τις πραγματικές ανάγκες της ανθρωπότητας.
Στην πιο πλούσια και χρεωμένη χώρα του κόσμου, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η δυσαναλογία ανάμεσα στα κέρδη εκείνων που διευθύνουν τις μεγάλες επιχειρήσεις -ακόμα και εκείνων που τις οδήγησαν στην καταστροφή- και στα εισοδήματα των απλών ανθρώπων έγινε υπέρμετρη. Οι παγκόσμιοι πόροι κατευθύνθηκαν από ένα ισχυρό χρηματιστικό σύστημα προς μια γιγάντια υπερχρέωση, υποστηριζόμενη από ένα ανεξέλεγκτο πιστωτικό σύστημα.*Το όνομα «τουρμποκαπιταλισμός» ταιριάζει καλά σε αυτό το απερίσκεπτο σύστημα: Η ετήσια παγκόσμια δαπάνη για τη διαφήμιση, που αυξάνει την κατανάλωση και τη μόλυνση, ανέρχεται στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ εκείνη για την ιατρική έρευνα στα 70 δισεκατομμύρια. Στα 62 δισεκατομμύρια ανέρχεται η δαπάνη των πλούσιων χωρών που προορίζεται για τις φτωχές χώρες.*........ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 12/10/2008
βλ επισης το
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=50875904Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ
αποσπασματα :
....Οι δραματικές εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία υπονομεύουν τους δύο μύθους στους οποίους στηρίχτηκε για μια τριακονταετία η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού: ο πρώτος αναφέρεται στις απεριόριστες δυνατότητες αυτορρύθμισης της αγοράς και ο δεύτερος στις καταστροφικές επιπτώσεις που έχει η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία.Τι μας έλεγαν οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού; «Αφήστε την αγορά ελεύθερη κι αυτή θα βρει τον τρόπο να ισορροπήσει την οικονομία και να την οδηγήσει στην ανάπτυξη». Δεν δίσταζαν μάλιστα να περιγράφουν οποιαδήποτε αναιμική πολιτική εξορθολογισμού από την πλευρά των κυβερνήσεων ως σοσιαλιστική, παραπέμποντας ευθέως στο ακυρωμένο ιδεολογικά και πολιτικά μοντέλο του «υπαρκτού».
\Βεβαίως, την ίδια στιγμή που ενοχοποιούσαν κάθε παρέμβαση του κράτους στο χώρο της οικονομίας, επεδίωκαν, και δυστυχώς το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, να δυναμώσουν τον ρόλο του σε άλλους, καθοριστικούς για τη μακροημέρευση της πολιτικής τους, τομείς. Το ήθελαν το κράτος για να αγοράζει όπλα, να στέλνει τον στρατό του στις διάφορες πλούσιες περιοχές της γης, προκειμένου να εξασφαλίζουν οι επιχειρήσεις άφθονες και φτηνές πρώτες ύλες, να διαμορφώνει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέπει την ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου και θα επιβάλλει τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους, να χρησιμοποιεί τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του για να χειραγωγεί τους ατίθασους πολίτες, να τους πείθει δηλαδή ότι αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων και κάθε απόπειρα ανατροπής της είναι μάταιη.Η ιδεολογική αλαζονεία του νεοφιλελευθερισμού -έπαιζε χωρίς αντίπαλο- και η απληστία των πιο αποθηριωμένων τμημάτων του -«πριν από 30 χρόνια τα αφεντικά των πολυεθνικών κέρδιζαν 35 φορές περισσότερα από έναν μέσο υπάλληλό τους, σήμερα κερδίζουν 350 φορές παραπάνω» (Ν. Ρόθκοπφ «Τα Νέα» 3-6-2008)- προκάλεσαν την τεράστια καταστροφή που ζούμε....
αποσπασματα :
....Οι δραματικές εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία υπονομεύουν τους δύο μύθους στους οποίους στηρίχτηκε για μια τριακονταετία η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού: ο πρώτος αναφέρεται στις απεριόριστες δυνατότητες αυτορρύθμισης της αγοράς και ο δεύτερος στις καταστροφικές επιπτώσεις που έχει η παρέμβαση του κράτους στην οικονομία.Τι μας έλεγαν οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού; «Αφήστε την αγορά ελεύθερη κι αυτή θα βρει τον τρόπο να ισορροπήσει την οικονομία και να την οδηγήσει στην ανάπτυξη». Δεν δίσταζαν μάλιστα να περιγράφουν οποιαδήποτε αναιμική πολιτική εξορθολογισμού από την πλευρά των κυβερνήσεων ως σοσιαλιστική, παραπέμποντας ευθέως στο ακυρωμένο ιδεολογικά και πολιτικά μοντέλο του «υπαρκτού».
\Βεβαίως, την ίδια στιγμή που ενοχοποιούσαν κάθε παρέμβαση του κράτους στο χώρο της οικονομίας, επεδίωκαν, και δυστυχώς το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, να δυναμώσουν τον ρόλο του σε άλλους, καθοριστικούς για τη μακροημέρευση της πολιτικής τους, τομείς. Το ήθελαν το κράτος για να αγοράζει όπλα, να στέλνει τον στρατό του στις διάφορες πλούσιες περιοχές της γης, προκειμένου να εξασφαλίζουν οι επιχειρήσεις άφθονες και φτηνές πρώτες ύλες, να διαμορφώνει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέπει την ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου και θα επιβάλλει τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους, να χρησιμοποιεί τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του για να χειραγωγεί τους ατίθασους πολίτες, να τους πείθει δηλαδή ότι αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων και κάθε απόπειρα ανατροπής της είναι μάταιη.Η ιδεολογική αλαζονεία του νεοφιλελευθερισμού -έπαιζε χωρίς αντίπαλο- και η απληστία των πιο αποθηριωμένων τμημάτων του -«πριν από 30 χρόνια τα αφεντικά των πολυεθνικών κέρδιζαν 35 φορές περισσότερα από έναν μέσο υπάλληλό τους, σήμερα κερδίζουν 350 φορές παραπάνω» (Ν. Ρόθκοπφ «Τα Νέα» 3-6-2008)- προκάλεσαν την τεράστια καταστροφή που ζούμε....
Ενδιαφερον και το
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ
1 σχόλιο:
Η πώληση εκείνου του βάζου, είναι από τα σοφότερα ευρήματα που άκουσα. Με αντικειμενική τιμή 100 € π.χ μεταπουλήθηκε απανωτά, με αέρα και ..διαδόσεις -παπαγαλάκια, ως 10.000 €.
Μέχρι που κάποτε ο πρώτος κάτοχος αποκαλύπτει την ευτέλεια του και το ...ξαναγοράζει 100 €
Μήπως ξέρετε ποιος το λάνσαρε; Σ' αυτόν τον κύκλο ζούμε συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου