Μην περπατάς με το κεφάλι σου χωμένο,(οι καραμέλες για το βήχα)

Μην περπατάς με το κεφάλι σου χωμένο,

στην άδεια μνήμη ο απόηχος αντηχεί.
Κάνε τη σκέψη σου σα δίκοπο μαχαίρι

να ξεριζώσει τις πληγές, να μη νοιαστεί.
Κόψε το δίλημμα στη μέση, λαβωμένο άστο να πέσει

κι αν δε χώρεσε θα βγει.
Κι όταν για όλα θα `χει έρθει ένα τέλος,

θα ξαναρχίσει της ανάσας σου η γιορτή.
Σχόλιο από καραμέλες για το βήχα Μάιος 29, 2008

Ακομα κιαν δεν γιατρευουνε τον Βήχα

με συγκινει η προσφορά σας,, καραμέλλες

(που σαν στη θαλασσα σταματημένες καραβέλλες

-κι οταν γυρω δε σου φαινεται ψυχή-

κι εισαι κοντα -πολύ κοντα- εις τις Ινδίες

και της καρδιάς ο χτύπος μαλλον ατονει

…-κιοταν ολογυρα δε φαινεται ψυχή-

και το καραβι ειναι φάντασμα κι αυτό

- για την ψυχόύλα σου δεν βρισκεις γιατρικό-

κι ενα σημαδι …εναν χαρτη ναυτικό

τον αστρολαβο , το καταρτι το ψηλό..

Μια καραβέλλα στης θαλάσσης τον αφρό

καταμεσής μεσα στο’αγνωστο Νερό

μια καραμέλλα για το Βήχα …κανει (μαλλον ) καλό!
( υπαρχουν τουλαχιστον καποιοι εκεί εξω )
Σχόλιο από Νοσφεράτος Μάιος 29, 2008

απο τον Προκρουστη

http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/#comments