Οταν
γυρναμε τα καλοκαίρια στο ιδιο μερος για τις διακοπες μας γιατι ειναι
το χωριο μας η επειδη ειναι το εξοχικο μας εχουμε μια πολυ ειδικη
αισθηση του χρονου.. Απο την μια ο χρονος φανταζει απαραλλακτος ,
ακινητος ολα σου μοιαζουν οπως ηταν περσι και προπερσι.. Απο την αλλη
καποιες αδιορατες αλλαγες σαν τσιμπηματα καρφιτσας καποιες μικρες και
μεγαλες απουσιες και απωλειες σου δινουν να εννοησεις οτι ο χρονος εχει
φαγωθεί απο χιλιαδες σαρακια οτι τιποτε δεν ειναι οπως πριν...
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μινώταυρος η Θησέας; ένα Σενάριο -τρένου -για μια ταινία πολύ μικρού μήκους του Πέτρου Θεοδωρίδη
Μινώταυρος η Θησέας; ΣΚΗΝΗ 1η (Ες. Τρένου . κουπέ. Απόγευμα) ΗΧΟΣ του τρένου. Ο Θήτα (23)διαβάζει του ‘’Λαβυρίνθους’’ του Μπόρχ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου