Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/09/2010
Ένα τηλεοπτικό κόμμα
ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝΑ*
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας Δημήτρη Ψαρρά. Ο συγγραφέας, μέσα από μεθοδική δουλειά χρόνων προσφέρει στον αναγνώστη ένα πλούσιο και διαφωτιστικό υλικό σχετικά με την αναγέννηση της ελληνικής ακροδεξιάς: πώς δηλαδή τα παρακμιακά πολιτικά μορφώματα που επέζησαν στη μεταχουντική εποχή συνιστούν σήμερα έναν σημαντικό παίκτη στη πολιτική μας σκηνή.
Δύο κατά τη γνώμη μου είναι οι κύριοι παράγοντες που συντέλεσαν και συντελούν στην άνοδο του ΛΑΟΣ. Ο πρώτος είναι διττός: Η ατζέντα του κόμματος αναλύεται στους μυημένους, ενώ στους πολίτες ο πρόεδρος και τα στελέχη απευθύνουν ένα λόγο εξωραϊσμένο, μεταμφιεσμένο και παρόμοιο με εκείνον της κεντροδεξιάς. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η τηλεοπτική γέννηση, επιβίωση και ενηλικίωση του ΛΑΟΣ. Γιατί το κόμμα αυτό δημιουργήθηκε από ένα πρόσωπο της τηλεόρασης, και εν πολλοίς ζει και αναπαράγεται μέσα από αυτήν.
Ο συγγραφέας, στο βιβλίο του παρουσιάζει τους παράλληλους δρόμους που ακολούθησε το κόμμα με τα "αδελφά ακροδεξιά κόμματα" της Ευρώπης. Η προσπάθεια ουσιαστικής και θεωρητικής νομιμοποίησης του κόμματος επιτυγχάνεται με την προσφυγή στη δικαιοσύνη -δηλαδή τη μήνυση, ή την απειλή της- απέναντι σε όσους χαρακτηρίζουν τις πολιτικές του ως ακροδεξιές και ρατσιστικές. Η σπέκουλα, κόντρα σε οποιαδήποτε κριτική, συνεχίζεται με λαϊκίστικα σκηνοθετημένες απαντήσεις.
Ο συγγραφέας αναδεικνύει την ιστορία του Γιώργου Καρατζαφέρη από το 1974, τότε που «έπαιζε» και με τους δύο Κωνσταντίνους: τον τέως βασιλιά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αναφέρεται στα "μακρινά χρόνια" της κασέτας, που θα μετεξελιχθεί σε κανάλι το οποίο τελικά και θα αποτελέσει το όχημα ανόδου από την εκλογή του Καρατζαφέρη ως βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, μέχρι τη διαγραφή του το 2000. Οι εκλογές του 2000 σηματοδοτούν το Βατερλώ της ακροδεξιάς, αλλά ταυτόχρονα και τη χρονιά ανόδου του Καρατζαφέρη. Ο διαγραμμένος από την Νέα Δημοκρατία δείχνει ότι η δύναμή του είναι το κανάλι του αλλά και απολαμβάνει μεγάλη στήριξη από τον τότε αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη. Συμβοηθούντων δε και των κυρίαρχων ΜΜΕ, τα πράγματα δρομολογήθηκαν σε μια πορεία που κατέληξε στην ενότητα όλου του χώρου της ακροδεξιάς υπό τον Γιώργο Καρατζαφέρη και την ένταξή της πλέον, ως κοινοβουλευτικού κόμματος, μέσα στο πολιτικό σύστημα.
Η δουλειά του Δημήτρη Ψαρρά αναδεικνύει την τακτική Δούρειου Ίππου του κόμματος. Με λίγα λόγια, αποκαλύπτει τη λείανση του σκληρού ακροδεξιού λόγου, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να δέχονται την πολιτική του κόμματος πιο εύκολα και με τις λιγότερες αναστολές. Η τακτική αυτή μέχρι σήμερα αποδείχτηκε επιτυχημένη. Άλλωστε, σ' ένα απογοητευμένο και απηυδισμένο εκλογικό σώμα από τα μεγάλα κόμματα, ο λόγος του Γιώργου Καρατζαφέρη για την πατρίδα, τη θρησκεία, τους πονηρούς Εβραίους, ή τις θεωρίες συνωμοσίας κατά του ελληνισμού, πολύ περισσότερο δε ο λόγος του κατά των τζακιών και της οικογενειοκρατίας, ακούγεται δικαιωμένος και θελκτικός. Στους σημερινούς, χαλεπούς καιρούς της οικονομικής κρίσης και του ΔΝΤ ο Δημήτρης Ψαρράς δίνει πολύτιμο υλικό για το πώς η αριστερά μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το χώρο του "χαμογελαστού ρατσισμού". Ασφαλώς όμως σ' αυτές τις συνθήκες ο Γιώργος Καρατζαφέρης φανέρωσε την αδυναμία του, γεγονός που ίσως αποβεί μοιραίο: πρόκειται για την οικονομική του πρόταση υπέρ του Μνημονίου, στο όνομα, δήθεν, της εικόνας που καλλιεργεί ως "υπεύθυνου κόμματος". Υπ' αυτή την έννοια, έδωσε άλλοθι στα όσα συμβαίνουν και οδηγούν με ακρίβεια στην προλεταριοποίηση της μεσαίας και στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης. Κάτω από το βάρος αυτής της εξέλιξης, το ΛΑΟΣ φέρει ακέραια την ευθύνη της συναίνεσης με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά εδώ γεννιέται ένα ζήτημα: πόση δόση φόβου μπορούν να καταπιούν άκριτα οι άνθρωποι, ώστε να συμπαραταχθούν πίσω από ένα κόμμα που βοήθησε τις πολιτικές της εξαθλίωσης; Εδώ, πλέον, βρίσκεται το χρέος και ο ρόλος της Αριστεράς, να πείσει ότι μπορεί να νικηθεί αυτός ο οικονομικός φόβος, που ασφαλώς αν επικρατήσει μπορεί να προκαλέσει και άλλα μείζονα προβλήματα. Σ' αυτό το δύσκολο εγχείρημα η δουλειά του Δημήτρη Ψαρρά είναι εξαιρετικά βοηθητική. Άλλωστε, όπως σημειώνει και ο ίδιος, ο κίνδυνος δεν είναι ότι ο Καρατζαφέρης, ο Βελόπουλος και ο Βορίδης θα καταλύσουν το πολίτευμα. Ο κίνδυνος προκύπτει από το γεγονός ότι οι απόψεις τους κερδίζουν σταδιακά τα μυαλά των ανθρώπων. Ότι η σοβαροφάνεια των ιδεών και των προτάσεών τους βρίσκει πια υποστηρικτές και μέσα στο σώμα των άλλων κομμάτων, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Και ίσως αυτή η μετατόπιση να διαγράφει το πιο επικίνδυνο σενάριο για την ποιότητα της δημοκρατίας του μέλλοντός μας.
*Ο Σταμάτης Σακελλίων είναι θεολόγος και δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου