ΘΕΟΜΑΧΙΑ(του cirut)

ΘΕΟΜΑΧΙΑ

Πέρασαν το ανηφορικό διάσελο με τη μοτοσικλέτα. Από την κυκλική είσοδο έβγαιναν ανταύγειες λυκόφωτος. Ο χώρος τους εκμηδένιζε κόκκοι άμμου, σε τεράστιο θόλο. Το μέσα τοπίο ανάγλυφο σα να ‘χαν μαζευτεί όλες οι κορφές των βουνών σε μια θεατρική σκηνή. Προχώρησαν όσο μπόρεσαν, ώσπου μια αόρατη δύναμη τους σταμάτησε. Ο Πάρθος δοκίμασε ήρεμα για να δώσει ροπή. Εκεί η μηχανή έσβησε πια. Σε κάθε κώχη των κορφών των βουνών καθόταν ένας θεός.
«Όπως στον Όλυμπο», σκέφτηκε ο Πάρθος. Έμοιαζαν αδιάφοροι για την παρουσία τους. Ήταν πολλοί εκεί. Θεοί των λαών της γης. Των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, των Ινδουιστών και των κίτρινων, τοτέμ ειδωλολατρικά, πνεύματα των θρησκευτικών θρύλων και φτερωτοί θεοί των Φοινίκων. Ήρθαν ύστερα αρχαίοι θεοί με πλοία φτιαγμένα από πάπυρο με πλώρη καμαρωτούς ιππόκαμπους και πρύμνα πολλαπλούς θύσανους φτιαγμένα από τα φύλλα του πάπυρου, έτσι που να φαίνεται σαν ουρά πτηνού.
Οι δύο άνθρωποι ένιωθαν μικροί, ταπεινοί και πολύ φοβισμένοι. Προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έκανε τους θεούς αυτούς να βρεθούν όλοι μαζί κι αυτό που μέσα τους εύχονταν να μην ήταν αιτία αυτοί οι ίδιοι. Μα έπεσαν έξω. Οι θεοί έφτιαξαν όλοι μαζί μια φωνή, που άνθρωπος δεν ξανάκουσε.
«Είστε μικροί, αναιδείς και ανάξιοι. Είστε άπιστοι και με τις επιλογές και τις πράξεις σας σβήνετε την όποια μεταθανάτια ελπίδα. Εμείς αυτόβουλα και σκόπιμα, με πρόγραμμα και με τάξη πλάσαμε τον κόσμο. Με σοφία και παντοδυναμία ενώ εσείς μας προσβάλετε με ανυπακοή, ασύδοτη αυτενέργεια και μη συμμόρφωση σε ιερούς κανόνες. Η πνευματικότητα διαχρονικά ήταν πάντα η θρησκεία, ενώ το αριστοτελικό υπόβαθρο οδηγεί στον ευδαιμονισμό. Εμείς σα θεότητες παρατηρούμε τη ζωή χωρίς να την ποδηγετούμε και επεμβαίνουμε μόνο όταν η καταστροφή απειλεί την τεθείσα τάξη. Εσείς διακατέχεστε και οι δυο σας από δυνάμεις του κακού και δεν σας έπεισαν ούτε οι φόβοι των θρησκειών μας ούτε τα σκοτάδια των μοναστηριών σας. Αμφισβητείτε τη θρησκευτική τελεολογία, δύναμη εξημέρωσης του άγριου ανθρώπινου κόσμου σας. ».



Στάθηκε στα πόδια του όρθιος. Η ψυχή του όλη βγήκε στη φωνή του. Πέρασε το σύνορο του φόβου, σαν τους ανθρώπους που αποφάσισαν ότι η τόλμη μιας στιγμής αξίζει πιο πολύ απ’ τη σιωπή και τη ζωή τους.
«Κατέχετε την ανθρωπότητα, την ιστορία και το σύμπαν. Το φως και το σκοτάδι. Τα κοιλώματα της ψυχής των ανθρώπων. Μα δεν φοβάμαι και δεν προσκυνώ κανένα σας. Εγώ ο άνθρωπος σας έφτιαξα κι εγώ σας αναιρώ. Θα κλείσω την ψυχή μου σε κάθε εξωτερική καταφυγή, θα σβήσω τις ετερόστητες ελπίδες κι ας αγοράσω απελπισία αντί για ελπίδα. Θα ξαναζητήσω τη δύναμη μου και των γύρω μου. Φτάνει η φόρτιση της καθημερινής ζωής με μεταφυσικούς συμβολισμούς και θεολογικούς μύθους. Φτάνει η δυστυχία και η οδύνη που προκαλούν οι άνθρωποι στ’ όνομα σας. Φτάνει η ευλογία σας στους θρήσκους άνομους, που παραβαίνουν τον ανθρώπινο νόμο. Ο μεγαλύτερος καταστροφέας της ευτυχίας κατά τον Επίκουρο είναι το άγχος για το μέλλον, ειδικά ο φόβος εσάς των Θεών και του Θανάτου».
«Γελιέσαι, γελιέσαι οικτρά αν νομίζεις πως τελειώνει κανείς έτσι με τους θεούς. Οι θεοί είναι αθάνατοι. Βλάσφημοι και βέβηλοι, υλιστές τιμητές κήρυξαν το τέλος μας, πανηγύρισαν τους διαφωτισμούς μα η ανθρωπότητα σας μας ζήτησε και μας πίστεψε πάλι, γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς».
«Είστε οι εχθροί του ανθρώπινου νόμου, μικροί και ανυπόληπτοι πλέον. Ακόμα και η υποσχόμενη αιωνιότητα σας είναι δυσοίωνη και ανελεύθερη. Είστε τα όντα της καταφυγής των φόβων μου και δεν υπάρχετε έξω και πέρα απ’ αυτό. Φτάνουν οι πόλεμοι και οι σφαγές, η διάλυση κρατών στο όνομα σας, η έχθρητα γειτόνων, οι εμφύλιοι σπαραγμοί, οι αποτροπιασμοί. Εδώ πρέπει να γίνει το τέλος σας. Η ιστορία δεν σας αντέχει άλλο. Ας κτίσουν πια οι άνθρωποι με τα οράματα της συναδέλφωσης και της αδελφοσύνης. Ήρθε η ώρα της χειραφέτησης και του απογαλακτισμού απ΄ το φαντασιακό επέκεινα. Ήρθε το τέλος της θεολογίας, η αρχή της ιστορίας των ανθρώπων για τους ανθρώπους. Να τελειώσουμε με τους ουρανούς, για να τελειώσουμε και με τα κοινωνικά τείχη. Ας ορίσουν πια οι άνθρωποι την ηθική τους. Όλες οι θρησκείες σας περιέχουν μέσα τους τα σπέρματα του κοινωνικού φασισμού».

Οι θεοί άλλαξαν θέσεις και όψη. Του φάνηκε ότι έγιναν τρομεροί και ακόμα πιο απειλητικοί. Μα δεν μπόρεσαν να του κάνουν κανένα κακό. Παρά τη χλαλοή γλωσσών και νουθεσιών, στάθηκε όρθιος.
«Θα κολαστείτε, μικροσκοπικοί προπέτες, με την τιμωρία της οδυνηρής αιωνιότητας, με μετεμψύχωση σε σώμα φιδιού, σε κόλαση πόνου, στο κρύο του χιονιού και στο σκοτεινό ανύπαρκτο».
«Θλίβομαι για την άσκοπη και αναίτια οδύνη μύριων πιστών, για τα λιωμένα απ’ τους πιστούς σκαλιά στα χριστιανικά ξωκλήσια στην Ισαλόγκα της Αιθιοπίας, στην Τήνο του Αιγαίου, για τη Μέκκα και τη Μεδίνα, που τάισαν τελικά μόνο την τουριστική φαντασία. Η βιβλική ελπίδα δεν ξεπέρασε ποτέ το πνευματικό υποκατάστατο της ανθρωπότητας. Οι ελπίδες προδόθηκαν, οι άνθρωποι νικήθηκαν γιατί πρόσμεναν τη βοήθεια του ουρανού και δεν αναζήτησαν το χέρι του διπλανού τους. Μα για μένα είναι διάφανος ο φόβος σας για την απόρριψη σας απ’ τους ανθρώπους. Οι επιταγές σας μισούν το ανθρώπινο σώμα, ζητούν τη νάρκωση των πόθων και των ορμέμφυτων, καταδικάζουν την κάθε ιδιομορφία που δεν σας αρέσει, μισούν την αυτονομία της ανθρώπινης σκέψης και το αυτόβουλο. Το πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους ας το ορίσουν επιτέλους μόνοι τους, με αθεολογική ηθική, χωρίς καταφυγή στα σκοτεινά, χωριστικά και κίβδηλα κηρύγματα σας. Τα θαύματα των ανθρώπων έχουν μέσα τους και πνεύμα και αρετή και ύλη. Καλύτερα να στρατευόμαστε στις ιδέες μας παρά σε αόρατους θεούς. Κι ας είναι φορές η φιλοσοφία μας και η επιστήμη άγουρες ακόμα μπροστά στο άγνωστο».
«Δώσαμε την πνευματικότητα που έλειπε στην ανθρωπότητα, γλυκάναμε τους δρόμους του επέκεινα και χαρίσαμε ελπίδα στην ανθρώπινη λύπη».
«Μόνη ελπίδα μας είναι ο δρόμος του μεταξιού της ανθρώπινης σκέψης και πράξης. Μέσα μας κρατάμε τα αντιδάνεια των εννοιών της ημερότητας, της καλοσύνης και πολλές άλλες που μονοπωλείτε. Ο Επίκουρος είναι, ο πρώτος άνθρωπος που κοίταξε κατάματα τον ουρανό σας χωρίς φόβο. Χρειάστηκε ο Μεσαίωνας και οι ιεροεξεταστές για να ξανακερδίστε τη βασιλεία σας. Εμείς οι μικροί άνθρωποι πρέπει να νικήσουμε το φόβο των θεών και το φόβο του Θανάτου. Ευαγγελίζεστε τη μεταθανάτια ζωή σαν έσχατη καπηλεία της ανθρώπινης απελπισίας. Οι ναοί σας να γίνουν μόνο στέγη της ανθρώπινης σκέψης. Παγόδες, θρησκευτικά κτίρια και αβαεία να στεγάσουν την ανθρώπινη δόξα. Στα λιβάδια των μαχών σας φύτρωσαν λουλούδια ποτισμένα με αίμα. Η γη σκεπάζει νεκροταφεία αλλεπάλληλων εποχών. Οδηγήσατε σε χθόνιες λατρείες, τα αναθήματα των πιστών έλιωσαν σε άδυτα ναών όταν δίπλα άνθρωποι πέθαιναν από πείνα».
«Ο αριστοτελικός λογισμός σας δεν φτάνει. Η συνεπαγωγή είναι κολοβή και το συμπέρασμα της φρούδο. Έτσι ό,τι κι αν κάνει η δύση θα χρειάζεται θεούς ακόμα και για να τους φορτώνει τα κρίματα της και τις αποτυχίες της».
«Οι θρησκείες είναι που συμμαχούν με τον αριστοτελικό ορθολογισμό, όπλο όλων των ευσεβών κυβερνήσεων, που με όραμα το κέρδος και το συμφέρον γεννούν την ανθρώπινη διαμάχη».
«Αδιαφορούμε για την ανθρώπινη διακυβέρνηση. Το όραμα μας είναι η διαχρονική διάσταση του ανθρώπου».
«Είχατε πάντα κυριαρχία στο ασυνείδητο κι αυτή σας τη δύναμη την ξέρατε καλά. Οι θρησκευτικοί φανατισμοί ήταν οι χειρότερες αγκυλώσεις της ανθρώπινης ιστορίας. Κάνατε πιστούς με το γιαταγάνι και τις μπομπάρδες, που έγιναν στη συνέχεια γενίτσαροι κι απόστολοι σας. Αρμοστές και ιεραπόστολοι έτρεχαν χέρι χέρι να αλυσοδέσουν τους άμοιρους τριτοκοσμικούς. Γίνατε το ψυχολογικό εργαλείο των ισχυρών».
«Οι ουρανοί ουδέποτε πρέσβευσαν το όραμα ενός εθνικού κράτους, μα πιστών και ενάρετων λαών. Η δόξα μας είναι πνευματική και η εξουσία μας είναι η γαλήνη και η ελπίδα των ψυχών».
«Δεν υπάρχετε φαινομενικά ή οντολογικά. Αρνούμαι και τη θεϊκή προσέγγιση των Χριστιανών και τα κανονιστικά μοντέλα Ινδουισμού και Βουδισμού. Όλα τα θρησκευτικά μοντέλα στην εφαρμογή τους σήμαναν πόλεμο, αντίθεση και υποδούλωση στους διαχειριστές εξουσίας. Πώς να φτάσει έτσι η φυσική αγαθότητα σε παγκόσμιες ρυθμίσεις καθολικών συμφερόντων; Θάπρεπε η συμβολή σας να είναι μόνο εικαστική. Αιώνες σας αφιερώθηκε και η τέχνη. Το σπουδαιότερο ίσως μάθημα ιστορίας για το ανθρώπινο γένος είναι η αιτιότητα της πάλης ενάντια στην πορεία της παρακμής και της μη λύτρωσης που επέφεραν τα κράτη και οι θρησκείες. Για μια ακόμα φορά κλείνουμε τα μάτια και το μυαλό μας και σας κάνουμε να μην υπάρχετε για μας»......