ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
PHILIP ROTHΗ αντιζωήΜΤΦΡ.: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΤΟΚΟΥΕΠΙΜ.: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ«ΠΟΛΙΣ», ΣΕΛ. 488,
είναι, άραγε, οι ζωές μας μια καλά, μέτρια ή εντελώς αποτυχημένα σκηνοθετημένη παράσταση; Μήπως η προσωπική ταυτότητα δεν είναι παρά ένα μύθευμα, σύμφυρμα φαντασιώσεων και μιμήσεων; Εντέλει, ο εαυτός υπάρχει ή επινοείται; Μήπως ο αληθινός ή, σωστότερα, ο πειστικός εαυτός συναρτάται άμεσα με την ικανότητα προσποίησης και υπόδυσης; Και άραγε η υπόκριση κάθε «εγώ» καταλήγει αναπότρεπτα μέρος μιας ευρύτερης φαρσοκωμωδίας; Τα ερωτήματα διατρέχουν εν συνόλω την πεζογραφία του Φίλιπ Ροθ και επανέρχονται με διάφορες παραλλαγές και στο ανά χείρας μυθιστόρημα, ένα, τρόπον τινά, αυτοσαρκαστικό απάνθισμα των προεξαρχόντων συγγραφικών εμμονών του, μια ιδιοφυής σπλαγχνογραφία των ροθικών έργων. Η δαιμονική αυτοαναφορικότητα της αφήγησης, ενορχηστρωμένης γύρω από τον μυθοπλαστικό σωσία Νέιθαν Ζούκερμαν, κατατείνει σε μια συναρπαστική λογοτεχνική (αυτο)κριτική, με τον συγγραφέα να μεταμορφώνεται σε πειραματόζωο της ίδιας του της γραφής. Ο Ροθ φορώντας το προσωπείο του Ζούκερμαν σχολιάζει με δηκτική ειρωνεία συγγραφικά ανομήματα και μονομανίες, όπως η ακατάσχετη βουλιμία για τις ζωές των άλλων, η ηδονοβλεπτική μανία και η συνακόλουθη κλοπή βιογραφικών στοιχείων, η στρέβλωση της αλήθειας, καθαγιασμένη από την «ποιητική αδεία», η παθολογική ανάγκη απόσπασης μυθοπλαστικού υλικού από την πραγματικότητα. Πέρα όμως από τη μοναχική και εν τω βάθει τυραννική συνθήκη της συγγραφής, στο μυθιστόρημα αρθρώνεται, επίσης, ένα ακραίο «μανιφέστο υπέρ της ανθρώπινης μεταμόρφωσης». Ο καυστικός στοχασμός του Νέιθαν Ζούκερμαν αποκαλύπτει εδώ τη δυνατότητα της «αντιζωής», της πλεύσης προς ένα διαφορετικό υπαρκτικό πλαίσιο, χτισμένο πάνω στον «προσωπικό αντιμύθο καθενός μας».......
βιβλιοπαρουσιαση: ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 20/02/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου