Νεο-αποικισμός στην τρίτη χιλιετία
Επιμέλεια: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΑΒΑΡΑ
Επιμέλεια: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΑΒΑΡΑ
Αποσπασμα:
'' Τι έχει αλλάξει; Το γεγονός ότι για να αποκτήσουν πλέον τον έλεγχο σε ένα κομμάτι της Αφρικής, της Ασίας ή της Νότιας Αμερικής δεν είναι άμεση η ανάγκη για πολέμους και εισβολές. Αρκεί να κάνουν μια καλή προσφορά και θα τους παραχωρηθούν εκτάσεις προς εκμετάλλευση, όπως περίπου και σε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Μια χούφτα άμμος κατευθείαν στο πρόσωπο των νέου-τύπου κατακτητών δεν θα άλλαζε τον κόσμο, αλλά θα έφερνε ίσως μια εκτόνωση«Νοικάρης» η Daewoo
Μια χούφτα άμμος κατευθείαν στο πρόσωπο των νέου-τύπου κατακτητών δεν θα άλλαζε τον κόσμο, αλλά θα έφερνε ίσως μια εκτόνωση«Νοικάρης» η Daewoo
Η Μαδαγασκάρη έχει «νοικιάσει» στην Daewoo για 99 χρόνια 1.300.000 εκτάρια, μια έκταση ουσιαστικά μεγαλύτερη από ολόκληρο το Βέλγιο. Εδώ οι Νοτιοκορεάτες θα καλλιεργήσουν καλαμπόκι και φοινικέλαιο, που θα προορίζονται για την αγορά της Σεούλ. «Η συμφωνία προβλέπει μόνο την εμπορική εκμετάλλευση» εξηγεί ο Carl Atkins της Bidwell Agribusiness, η οποία δραστηριοποιείται με μια μεγάλη ομάδα συμβούλων στον τομέα των μεταβιβάσεων αυτού του τύπου. «Στην πραγματικότητα χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση της Νότιας Κορέας στο όνομα στρατηγικών εθνικών συμφερόντων της λεγόμενης ασφάλειας σίτισης».Από άλλη σκοπιά βλέπει τα πράγματα ο Jacques Diouf, επικεφαλής της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας (FAO). «Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που δεν μπορούμε παρά να θεωρήσουμε ως μια μορφή "νεο- αποικισμού"» λέει με το μυαλό του στο 70% των πολιτών της Μαδαγασκάρης που ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Ομως δεν μπορείς να σταματήσεις τον άνεμο με τα δάχτυλα. Η Κίνα, μια χώρα όπου το νερό (σπανιότατο) αξίζει όσο ο χρυσός, έχει «επενδύσει» σε εκτάσεις εκατοντάδων χιλιάδων εκταρίων στις Φιλιππίνες, το Σουδάν και το Καζακστάν. Η Λιβύη με μερικά βαρέλια πετρέλαιο εξασφάλισε δικαιώματα σε ένα κομμάτι της Ουκρανίας. Δεκαπέντε Σαουδάραβες επενδυτές διέθεσαν 4 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη μιας περιοχής 500 χιλιάδων εκταρίων στην Ινδονησία. Αντικείμενό τους; Να καλλιεργήσουν ρύζι μπασμάτι, το οποίο θα επανεξάγουν στη Σαουδική Αραβία.Το πρόβλημα που έχει η FAO, όπως και πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες έχουν ήδη σημάνει συναγερμό, αφορά τις δραματικές συνέπειες που θα πλήξουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που σήμερα καλλιεργούν αυτές τις εκτάσεις. Στην Καμπότζη έχουν με ανάλογο τρόπο ξεπουληθεί τεράστιες εκτάσεις γης. «Πρέπει να συγκεντρώσουμε 3 δισεκατομμύρια» δήλωσε πρόσφατα ο Σούος Γιάρα, δεύτερος στην ιεραρχία για την οικονομική συνεργασία τής Πνομ Πενχ. «Εχουμε πολύ καλά συμβόλαια με το Κουβέιτ και το Κατάρ». Χώρες βέβαια που από το δικό τους έδαφος μπορούν να βγάλουν μόνο πετρέλαιο. Το ίδιο σκηνικό και στην Αιθιοπία. «Γίνονται δεκτές προσφορές για ενοικίαση εδαφών. Η "αγορά" μας είναι ανοιχτή γιατί χρειαζόμαστε τεχνολογία και χρήματα» δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός της χώρας, Μέλες Ζενάουι.Ο «ζωτικός χώρος»Οι κοινωνιολόγοι εκτιμούν ότι σε μια πρώτη φάση το κοινωνικό πρόβλημα είναι τεράστιο, αφού οι κάτοικοι μιας περιοχής αποξενώνονται από τη γη τους. Είναι όμως και εξίσου ερμηνεύσιμο: από τη μια ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται με θεαματικούς ρυθμούς, ενώ ταυτόχρονα οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις παραμένουν πάνω-κάτω οι ίδιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1960 κάθε άνθρωπος στη Γη είχε θεωρητικά στη διάθεσή του 4.300 τετραγωνικά μέτρα για να συντηρηθεί με τρόφιμα. Σήμερα η αναλογία έχει πέσει στα 2.200 και για το 2030 προβλέπεται ότι ο αντίστοιχος «ζωτικός χώρος μας» θα περιοριστεί στα 1.800 τετραγωνικά μέτρα.Ταυτόχρονα όμως «το να απομακρύνεις τη γη και να παύει να είναι διαθέσιμη στους ίδιους της τους κατοίκους αποτελεί όλο και περισσότερο μια καλοϋπολογισμένη στρατηγική μεγάλης προτεραιότητας για τις κυβερνήσεις που βλέπουν μακρύτερα» επισημαίνει ο Karl Atkins. Οσοι μπορούν «αγοράζουν», όσοι πάλι δεν είναι σε θέση ή δεν τους επιτρέπεται να κινηθούν στην κατεύθυνση της ανάπτυξης... πουλάνε. Κι όμως, τα χειρότερα έπονται. Ο πιο δυνατός συναγερμός θα σημάνει στο μέλλον για το νερό. Με βάση σημερινά στοιχεία το 70% των διαθέσιμων υδάτινων πόρων χρησιμοποιείται για τη γεωργία αλλά και για την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών του παγκόσμιου πληθυσμού που έχει στραφεί από τα λαχανικά στο κρέας. Είναι ενδεικτικό ότι για να παραχτεί ένα κιλό ρύζι απαιτούνται χίλια λίτρα νερού, ενώ για ένα κιλό κρέας, 45.000. Ως εκ τούτου στο μέλλον όσοι μπορούν θα αγοράζουν το νερό «των άλλων».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/02/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου