http://panosz.wordpress.com/2007/11/06/aigaiopelagitis/#comment-51016
και ενα δικο μου παλιο σχολιο :
Νοέμβριος 6, 2007 στο 8:05 μ.μ
Νοσφεράτος
Θεωρώ πώς η πολίτική της μη Βιας ανεξαρτητα απο το αν ειναι ρεαλιστική η οχι , μας βαζει ως πολιτικά υποκειμενα στην αναζητηση εναλλακτικών δρασεων και στρατηγικών που δεν μπορει πραά να ειναι, εκ των πραγματων γονιμες…
.Βεβαια , ειναι αλλο ,Τεραστιο Ζητημα αν η πολιτική της Μη Βιας , ειναι ,Για καθε περισταση , εφικτή … Η κατ’αρχήν ομως υιοθετηση της , προσδινει στο Οικολογικό (και οχι μονο Κινημα ) ενα σημαντικό Ηθικό-πολιτικό πλεονεκτημα …
Και κατι αλλο … Η μη Βια προυποθετει και μια στροφή του πολιτικου ενδιαφεροντος και προς τα Μεσα … προς τον κόσμο των συναισθηματων … Διοτι βεβαια δεν ωφελει σε τιποτε η επικληση της αν εισαι Βιαιος ……
Θυμαιμαι ενα βιβλιο που διαβασα καποτε πριν πολλά χρονια ..
Του Α . Καισλερ: ”Ο Κομισαριος και ο Γιογκι”
και ενα αλλο προσφατο του Κολεμαν : ”Καταστροφικά συναισθηματα …”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου