Για τις αντιδικίες της Εκκλησίας ως μεγαλοκτηματίαΤου ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ.(ελευθεροτυπία )κλικ

Αποσπασμα απο το αρθρο

''Οπωσδήποτε όμως η κοινωνία σκανδαλίζεται από την οξύτητα της πρόσφατης αντιδικίας της Μονής Βατοπεδίου -άκρως αντίθετη στα λόγια του ξυπόλητου Ιησού, που ήρεμα παρακινούσε: «μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει (...) θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ (...) Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται (...) Ευκοπώτερόν εστιν κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν». Είναι οδυνηρό να πειθαναγκάζεται κάποιος στην παραδοχή ότι αυτά τα λόγια του Ιησού δεν είχαν τελικώς απήχηση, ούτε καν σε κάποιους μοναστικούς κύκλους, κάτι που επιβεβαιώνει τον στίχο του Σοφοκλή «ανθρώποισι γαρ τοις πάσι κοινόν εστι το εξαμαρτάνειν». Παρά ταύτα δεν ήταν ανεδαφικές και αναξιόπιστες οι παρακαταθήκες του Ιησού. Απλώς ο σπόρος του έπεσε σε άγονη γη -ώτα μη ακουόντων- όπως των συντακτών της προαναφερόμενης ανακοίνωσης των 20 μονών του Αγίου Ορους, όπου με έμφαση τονίζεται: «δεν έχουμε δικαίωμα ούτε διάθεση να θυσιάσουμε το ελάχιστο από (...) τα προνόμια που απέκτησε το Αγιον Ορος και του εξασφάλισαν τη δυνατότητα να ζη αδιάκοπα πάνω από χίλια χρόνια, περνώντας μέσα από κοσμογονικές ανακατατάξεις και αλλαγές ξένων κατόχων και καθεστώτων». Τι πρώτο και τι δεύτερο να αποδοκιμάσει η έντιμη συνείδηση σ' αυτήν την προκλητική δήλωση;''