http://criticalpsygreece.org/2008/08/06/h-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b6%ce%af%ce%b6%ce%b5%ce%ba-%ce%b1%cf%80/
Αποσπασμα :''Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ έχει γίνει γνωστός στην Γαλλία από τις αναλύσεις του Χολιγουντιανού θεάματος και την κριτική της εκλογικής δημοκρατίας (Libération, 16 Φεβρουαρίου 2008). Ένα είδος ποπ-μαρξιστή αλά Zébulon, που ξεπετάγεται από το πουθενά. Η πραγματικότητα όμως είναι πιο πολύπλοκη. Ο Ζίζεκ είναι ο κύριος εκπρόσωπος της ονομαζόμενης “Σχολής της Λιουμπλιάνα,” ο οποίος επιχειρεί, σεμνά κι επίμονα, από την δεκαετία του ’70, να συλλογίζεται τη νεωτερικότητα χωρίς να πέφτει στην παγίδα ούτε του πολιτιστικού σχετικισμού, ούτε της αντιδραστικής ηθικολογίας. “Πάντοτε η έρευνά του βρισκόταν μέσα στο εσωτερικό του Μαρξισμού. Ποτέ δεν είχε αποποιηθεί, ποτέ δεν έχε αισθανθεί απέχθεια για τον Μαρξισμό, ” λεει ο Rado Riha, ο σημερινός διευθυντής του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας, κι ο οποίος, μαζί με την σύζυγό του Jelica Sumic, ανήκουν σ’ αυτήν τη μικρή ομάδα.''
