Η Τυραννία του Σεξ ως Τυραννία της στιγμής ..

 Η Τυραννία του σεξ και η Τυραννία της Στιγμής : Ζούμε σε εποχές  όπου, υφίσταται η δυνατότητα άμεσης σεξουαλικής ικανοποίησης , οπτικής απόλαυσης ( γύμνια ), πορνογραφία ,  "απελευθέρωση της σεξουαλικότητας" .                Για αιώνες  η σεξουαλική απόλαυση ( η ..ολοκλήρωση που λέγαμε κάποτε ) , ήταν κάτι που μετατίθονταν για ταργότερα , που απωθείται , που καταπιέζεται , που κρύβεται )                             Η Μετάθεση για αργότερα της ικανοποίησης ήταν και η αιτία του πολιτισμού έγραφε ο Φρόυντ  στην  Δυσφορία στον Πολιτισμό " Όχι άμεση ικανοποίηση -  η ικανοποίηση θα έρθει αργότερα " και αυτό το αργότερα  ήταν αυτό που επέτρεπε  και τον παραγωγικό Χρόνο , τον χρόνο της Μετουσίωσης  , της αναβολής της ικανοποίησης , τον Χρόνο ως αφήγηση ,ως Οδύσσεια ,ταξίδι προς την Ιθάκη.                                                                          Ο χρόνος  ως αφήγηση , συνδέονταν και με την γραφή , το γράμμα , την.ερωτικη επιστολή που ταξιδεύει και φτάνει αργά , σε χρόνους αναμονής ,καθυστέρησης  ...Επιπλέον το γράμμα , η επιστολή εμπεριέχει και την μετουσίωση της απόλαυσης σε λέξεις , όχι εικόνες , λέξεις,σύμβολα : Η γραφή επέτρεπε την οικοδόμηση ενός φραγμού στον χρόνο ,ο χρόνος γινόταν παρελθόν και μέλλον , αφήγηση και υπόσχεση  και προσδοκια...                                     Στην εποχή μας , που ( αυθαίρετα το λέω , ξεκινά από την δεκαετία του 60 , καταναλωτική κοινωνία )  ο Χρόνος , μαζί με το σεξ  σπάει τα δεσμά του , απελευθερώνεται , ξεχύνεται , και η απόσταση ανάμεσα στην σεξουαλική και άλλη επιθυμία και στην εκπλήρωση της μικραίνει ολοταχώς..                                                                 Λέω και άλλη γιατί,  η σεξουαλική επιθυμία μεταφέρεται μετωνυμία και σε άλλες καταναλωτικές επιθυμίες : Ένα αυτοκίνητο  δεν είναι πια μόνο όχημα αλλά και γαλλικό σύμβολο κλπ...Τα ρούχα , το ίδιο το σώμα ως επίδειξη - εμπόρευμα, το σμαρτφον  ).                                   Αυτό έχει ως  παρασυνεπεια την μειωση του χρόνου ζωής των εμπορευμάτων που εμπεριέχουν την απόλαυση .Διότι ο καπιταλισμός συμπυκνώνεται στη σχέση Χ - ε - Χ'  όπου χ' σημαίνει περισσότερο χρήμα  και αυτό επιτυγχάνεται όταν επιθυμούμε διαρκώς και ξανααγοραζουμε : Όμως αυτή η διαδικασία επιταχύνεται διαρκώς , τα εμπορεύματα διαρκούν λιγότερο και ο αντικειμενικός κόσμος γίνεται  όλο και λιγότερο αντικειμενικός , γίνεται Υποκειμενικός.                                                         Εναν αιώνα πριν  , ένα οικογενειακό τραπέζι υπήρχε ως στυλοβάτης της οικογενειακής ζωής για δυο τρεις γενιές , σήμερα  τα αντικείμενα αγοράζονται και πετιουνται γρήγορα  και αυτό οδηγεί σε μια αίσθηση ότι ελέγχουμε τον αντικειμενικό κόσμο με όρους ατομικής απόλαυσης  , όλο και πιο άμεσης όλο και πιο σύντομης . Από την μετάθεση της απόλαυσης για αργότερα ,( ας θυμηθούμε την Θρησκευτική αιώνια του Παραδείσου , της Αιώνιας απόλαυσης μετά θάνατον ) οδηγούμαστε στην εγκόσμια όλο και πιο σύντομη απόλαυση ...                                  Αυτό με την σειρά του οδηγεί στο κομματιασμα του χρόνου , στην κονιορτοποιηση του σε στιγμές  : στιγμές βαρετές  είτε στιγμές απόλαυσης , που οι μεν δεν έχουν με τις δε μια σχέση συνέχειας αλλά εμφανίζονται ως οι χάντρες ενός  σπάσιμο κολιε που κυλιούνται καταγής :  Ως μπίλιες του θρυμματισμένου χρόνου ....( Συνεχίζεται ). Πέτρος Θεοδωρίδης