Σκηνή 1η: Σύνταγμα γύρω στις 2 τό μεσημέρι. Ειρηνική πορεία ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, μαθητών. Εμφανίζονται τα ΜΑΤ πού φρουρούνε την βουλή. ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ.Μπροστά, παιδιά, τά παιδιά μας, μέ πρόσωπα ακάλυπτα. Αρχίζουν προφορικές αντεκλίσεις. Πέφτει καί κανα νεράτζι. Τίποτα παραπάνω. Ούτε μολώτωφ, ούτε λοστοί.Η διαδήλωση σταματάει, προκειμένου να μην εγκαταληφθούν μόνα τους τα παιδιά μέ τα ΜΑΤ. Στελέχη τής ΔΟΕ, προσπαθούν να κατευνασουν τα πνευματα, προστατεύουν τα παιδιά, μπαίνουν μεταξύ παιδιών καί ΜΑΤ. Τά πνεύματα σέ κανενα τέταρτο ηρεμούν, η συγκέντρωση χαλαρώνει, τα παιδιά οπισθοχωρούν.Καί τότε, ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ, επιτίθενται τα ΜΑΤ από την Αμαλίας. Τότε, τρεχουν οι δάσκαλοι να σχηματίσουν αλυσσίδα μεταξύ παιδιών καί ΜΑΤ. Καί τα΄ΜΑΤ. ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, ψεκάζουν τό δακρυγόνο στό πρόσωπο τού δικού μας, τού Nestos, τού αγωνιστή δάσκαλου Σάββα Μετοικίδη, ο οποίος πέφτει. Τόν μεταφέρουν στόν Ευαγγελισμό.
Σκηνή 2: Η κηδεία εξελίσσεται ειρηνικά στην Ν. Σμύρνη, όσπου εμφανίζονται τά ΜΑΤ, χωρίς κανέναν λόγο, διότι κανείς δέν έσπαζε τίποτα. Από κεί καί περα πέφτουν δακρυγόνα.
Τί συμπεραίνετε;
Σχόλιο από vripol Δεκέμβριος 9, 2008
απο http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/12/07/7-12-2008-2/#comment-17481
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου