το κοράκι

Το κορακι (του Εντγκαρ Αλαν Πεου)


Ηταν δώδεκα η ωρα, μεσονυκτι οπως και τωρα
την γλυκεια μου Λεωνορα την σκεφτομουνα ξανα
ωσπου ειδα ενα κορακι, πουχε υφος σαν γερακι
πουρθε καθησε ξανα στη μαρμαρινη Αθηνα

και μου κραζει στα αυτιά

Ποτε πιά, ποτε πια !

Αχ κοράκι πέσμου τωρα ω εσυ που ξερεις ολα
τη γλυκεια την Λεονώρα θα τη δω ποτε ξανα
και μου λεει το κορακι :ποτε πια, ποτε πια!

Αχ κορακι πές ακόμα, πριν να πέσω μες το κώμα
Απ’ τον Θλιβερο Νομαρχη Θα γλιτωσουμε ξανά;


και Με λεει
το κορακι μ'ενα πονηρό γελάκι
ποτε πιά ! ποτέ πιά!



Lucifer μου τι να κάνω, Δεν μπορώ και ν αποθανω
ειναι δωδεκα η ωρα δεν γλυτώνω απο αυτά
κι εχω τουτο το κοράκι πουναι σαν τον Μητσοτάκη'
να μου λέει ολο χαρα :Ποτέ πια, ποτε πιά!!

(synexizetai)