''Πιστεύω, ότι δεν είναι ότι τα κόμματα προσλαμβάνονται σαν ανέντιμα, κενολόγα, υποκριτικά ή ότι ομφαλοσκοπούν, χαρακτηριστικά που θα μπορούσες κάλλιστα να τους τα αποδόσεις, και τα οποία αν απεμπολούσαν θα γινόντουσαν εκ νέου ελκυστικά, είναι ότι το ίδιο το κόμμα σαν φορέας μιας συγκεκριμένης συντεταγμένης πολιτικής γραμμής, ενός δεσμευτικού πλαισίου προτάσεων ή μιας ιδεολογίας δεν μπορεί να καλύψει πλέον την πλουραλιστική προσωπικότητα του σύγχρονου δυτικού ατόμου.
Τι εννοώ;Το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα σημαδεύτηκε από αυτό που έγινε γνωστό σαν το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων, των μεγάλων δηλαδή ολιστικών κοσμοθεωρητικών προγραμμάτων, (θεωριών), όπως οι διάφορες πολιτικές ιδεολογίες και θρησκείες, οι οποίες για αιώνες παρείχαν στα άτομα συγκροτημένη ταυτότητα και ένα συνεκτικό χάρτη πορείας στη ζωή του.
Σήμερα βιώνουμε τον κατακερματισμό, τόσο των μεγάλων θεωριών όσο και της προσωπικότητας η οποία πλέον μπορεί να συντίθεται ελεύθερα, επιλέγοντας από ένα ρεπερτόριο πολλών διαφορετικών ταυτοτήτων, χωρίς η μια να αποκλείει κάποια άλλη. Δηλαδή το άτομο δεν δεσμεύεται πλέον να επιλέγει τα συστατικά στοιχεία της προσωπικότητάς του από μια και μόνο κοσμοθεωρία, αλλά όπως επιλέγει προϊόντα από τα ράφια ενός supermarket, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να επιλέγει και ταυτότητες από διαφόρους χώρους.
Σαν παράδειγμα αναφέρω τη δυνατότητα συνύπαρξης στο ίδιο άτομο της ταυτότητας της θεοσεβούμενης με την ταυτότητα της φεμινίστριας, πράγμα που θα ήταν αδιανόητο να συμβεί πριν τριάντα ας πούμε χρόνια.
Το γεγονός αυτό, μαζί με την ολοένα εξατομίκευση του ανθρώπου και την εμπέδωση εκ μέρους του μιας καταναλωτικής στάσης απέναντι σε ο,τιδήποτε τον περιβάλλει, (πράγμα που σημαίνει ότι ο πολίτης θα προτιμούσε να δρα πλέον όχι τόσο σαν παραδοσιακός πολίτης, αλλά σαν πολίτης-καταναλωτής, ο οποίος θα είχε τη δυνατότητα να «ψωνίζει» τις πολιτικές που θα του ταίριαζαν από μια μεγάλη ποικιλία κομματικών υπερ-καταστημάτων), κάνει τα κόμματα να φαντάζουν σαν τα παραδοσιακά μπακάλικα με την περιορισμένη και παλιομοδίτικη πραμάτεια.
Είναι λοιπόν φυσικό να αισθάνεται εγκλωβισμένος σε μια καχεκτική αγορά που τού παρέχει ελάχιστες επιλογές, και επομένως αρνείται να καταναλώσει και μάλιστα από ένα και μοναδικό μαγαζί.Αντιθέτως πιστεύω ότι τα διάφορα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται με μια περιορισμένη στόχευση κάθε φορά, όπως επίσης και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι οποίες είναι και αυτές μονοθεματικές, και προπαντός μη δεσμευτικές, βρίσκονται κοντύτερα στην ψυχολογία του σύγχρονου ανθρώπου, γι αυτό και η μεγάλη εξάπλωση και επιτυχία τους.
Στην περίπτωση αυτή μπορεί να ψωνίζει-μετέχει σε διάφορους σχηματισμούς χωρίς να ψέγεται από κανέναν και χωρίς να δεσμεύεται από επιλογές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ασύμβατες, δημιουργώντας έτσι πρόβλημα στη συνοχή της προσωπικότητάς του.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου