Μετά την πτώση «Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη λάσπη και άνθρωποι τον προσπερνούσαν τρέχοντας, κρατώντας πετσέτες στο πρόσωπό τους, σακάκια πάνω απ' το κεφάλι τους... Ο αέρας ήταν ακόμη γεμάτος απ' τη βουή, τον αχό της κατάρρευσης. Αυτός ήταν ο κόσμος τώρα»...

Μετά την πτώση
«Δεν υπήρχε πια δρόμος αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη λάσπη και άνθρωποι τον προσπερνούσαν τρέχοντας, κρατώντας πετσέτες στο πρόσωπό τους, σακάκια πάνω απ' το κεφάλι τους... Ο αέρας ήταν ακόμη γεμάτος απ' τη βουή, τον αχό της κατάρρευσης. Αυτός ήταν ο κόσμος τώρα»...