ειδα αυτή την ταινία . Ρώσικη. Και γραφω εν θερμώ γι αυτήν χωρις να διαβασω τιποτα ακριβώς για να μη ξεχασω την γευση της.
Ενας νεαρός Τσετσενος δικαζεται. Η κατηγορία : Σκοτωσε με μαχαίρι τον θετο του πατερα.12 ενορκοι . Τους κλεινουν σε ενα γυμναστηριο ενος σχολείου(ή αιθυσα ενορκων δεν εχει ετοιμαστει ακομα )Η υποθεση φαινεται απλή ..Υποθετουν οτι θα τελειωσουν σε μια ωρα . Ο κατηγορουμενος ειναι Τσετεσενος . Ενοχος .Εαναι αντιπροσωπευτικοι τυποι της Ρσωικης κοινωνιας . Ευυπόληπτοι . Ενας καλλιτεχνης , ενας ταξιτζής . Παραγωγος της τηλεορασης ,. Γιατρος χειρουργος ….Ομως η υποθεση δεν ηταν τοσο απλή…Σε τρεις ωρες (τοσο διηρκεσε η ταινια ) με καταπληκτική ηθοποιια σε ενα σκηνικό κλειστοφοβικό , συναρπαστικά απλό, ξετυλιχθηκε μπροστα στα μάτια μου η διαλεκτική της αλήθειας που ξεπερνά την λάσπη του επιφανειακου ψεμματος: η αληθεια , που κρυβεται κατω απο την επιφανεια των λεξεων και των μαρτυριων ,το βαθυτερο υποστρωμα του ρωσικου κοσμου αλλά και καθε συγχρονου κόσμου , το δραμα -μικρό και μεγαλο-των ημερών μας , ο κρυμμενος πόλεμος , η καταπιεση και η μοναξια, η χυδαιοτητα και η φρικη …Αλλά και το μεγαλειο των απλών ανθρωπων , των ενορκων , που σιγά σιγά ξεπερνουν τον εαυτό τους για να τον ξαναβρουν : στην ανθρωπιά , στο ελεος , στην συμπονοια..
Οι Ρωσοι καποτε ειχαν Μεγαλη λογοτεχνια και θεατρο . ( Δεν ξερω αν εχουν ακομα .. Σιγουρα εχουν Μεγαλο κινηματογραφο ..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου