-
Βλέπω φωτιά, και χαίρομαι, μες στη σπηλιά ν' ανάβει.
Ζεσταίνει, που μαργώθηκαν, στα δίχτυα τα πουλάκια·
κοράκια και αητόπουλα, σπουργίτια και γεράκια
και περιστέρια του άστεως και καρακάξας σόγια.
Τι 'ναι καιρός, παντάητανε, να γλυκολελαηδήσουν·
να πουν τραγούδια του χαμού, τσ' αγάπης μοιργιολόγια,
να πούν και να ξεδώσουνε, τόσο που τα λερώσαν
της εποχής τα θάματα, τα κρίματα της ήττας.
Αναγνώστες
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013
της εποχής τα θάματα, τα κρίματα της ήττας. ... απο τον ταμιστα.. στο τρελο κορακι ,τωρα μόλις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Παροντισμος ,μνήμη ,παρελθόν
Παροντισμος και παρελθόν : Ο Τραβερσο για τις νέες υποκειμενικές γραφές της ιστορίας Ένζο Τραβέρσο Ιδιότυπα παρελθόντα Το «εγώ» στη γραφή ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
-
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ; Η περίπτωση Κασσελακη ,πέραν της έκπληξης για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και μια σπάνια ευκαιρία να μελετ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου