τι θ' απογίνεις, άραγε, της μνήμης φυσαλίδα; θα κάνεις παφ να ξοδευτείς, να κλείσεις σαν παγίδα; σα φάκα των ονείρων μας; σα λύσσα των ιστών μας; σαν κουρελάκι ανήμπορο των δύστυχων πιστών μας; μήπως ποθείς να φουσκωθείς και σαν πεταλουδίτσα ν΄αλλάζεις τόπο και σειρά να σκας στην αμμουδίτσα να κρύβεσαι στην πλάτη μας, να ιδρώνει ο κυνηγός σου κι ύστερα να βυθίζεσαι στα ύδατα της στυγός σου;
- δε θ' απογίνω τίποτα· μονάχα παφ θα κάνω να ξοδευτεί το είναι μου σαν άχρηστο ένα χάδι που στα γιατί μόνο απαντά το διότι όταν το χάνω συνάψεων εγκεφαλικών συμμάζεμα το βράδυ αυτό είμαι, μοναχά, λοιπόν: της μνήμης η φουσκάλα τα βράδια με τα όνειρα πάντα ταξινομούμαι μα ο αγέρας που με πηλαλάει σε μια τρελή τρεχάλα μου ψιθυρίζει: μ΄ένα παφ να σκάζεις θα σε δούμε ΚΑΙ ο Θ.Ι....
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Mε ακηδειες και ονειρα
με μνημες και φουσκάλες
μπερδευτηκε η σκεψη μου
κι επεσε από τις σκαλες
για όλα οσα γραφετε
και για οσα αποσιωπάτε
ο Αυλωνιτης ειχε πει
"Που πατε ρε, που πατε;"
εκαθησα κι εσκεφτηκα
οτι δεν βγαινει ακρη
μα οσο το σκεφτομουνα
μας φορτωσαν τη Τζάκρη
Ως ποτε πια θα σκέφτομαι
το ένα και το άλλο
με κουρασε η φιλια μας
και θελω να στη βαλω
13 Οκτωβρίου 2015 - 8:44 μ.μ.
Θ.Ι ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ,,,,,,ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΆ
-ΟΠΩς ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΜΙΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ)
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
θα κάνεις παφ να ξοδευτείς, να κλείσεις σαν παγίδα;
σα φάκα των ονείρων μας; σα λύσσα των ιστών μας;
σαν κουρελάκι ανήμπορο των δύστυχων πιστών μας;
μήπως ποθείς να φουσκωθείς και σαν πεταλουδίτσα
ν΄αλλάζεις τόπο και σειρά να σκας στην αμμουδίτσα
να κρύβεσαι στην πλάτη μας, να ιδρώνει ο κυνηγός σου
κι ύστερα να βυθίζεσαι στα ύδατα της στυγός σου;
να ξοδευτεί το είναι μου σαν άχρηστο ένα χάδι
που στα γιατί μόνο απαντά το διότι όταν το χάνω
συνάψεων εγκεφαλικών συμμάζεμα το βράδυ
αυτό είμαι, μοναχά, λοιπόν: της μνήμης η φουσκάλα
τα βράδια με τα όνειρα πάντα ταξινομούμαι
μα ο αγέρας που με πηλαλάει σε μια τρελή τρεχάλα
μου ψιθυρίζει: μ΄ένα παφ να σκάζεις θα σε δούμε
ΚΑΙ
ο Θ.Ι....