Αναγνώστες

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Δυστυχώς κάθε μέρα Πτωχεύουμε 16/5/2010

Δυστυχώς κάθε μέρα Πτωχεύουμε


Όλο και πιο πολύ

Αφήνουμε εδώ και κει κομμάτια

Την υπομονή , την αγρύπνια μας ,

Την συμπόνια μας το δέος, την αιδώ

Την ικανότητα να αγαπάμε





Δυστυχώς

Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε,πιά, γι αυτό

Μονo να βλέπουμε το πώς

Φυλλοροούμε

1 σχόλιο:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Είδα τον Χρόνη το Μίσσιο, σήμερα..
Αυτόν μου θύμισε το ποιηματάκι.

"Που πάτε μωρέ;" ρωτούσε
"Χωρίς παιδεία, χωρίς αγάπη , χωρίς τίποτα
παρα'μονο τρέχετε όπου σας πάνε."

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...