Στο διήγημα« η στοά »του Κάφκα, το πλάσμα που εγκατοικεί σε αυτήν, εξερευνά απεγνωσμένα την πηγή των θορύβων πού απειλούν την φωλιά και τον ίδιο- άλλωστε δεν υπάρχει θέμα διάκρισης τους: το κτίσμα είναι απερίγραπτα δαιδαλώδες, όπως είναι οι συνειρμοί του κατοίκου του, αφιλόξενο και απρόσιτο, όπως ο ίδιος. Την στοά την χαρακτηρίζει όπως το πλάσμα απόλυτη εσωτερικότητα, μοναδική εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση, και κυρίως σιωπή «Το ομορφότερο όμως μέσα στη στοά είναι η ησυχία της . Βέβαια είναι απατηλή. Μια φορά μπορεί ξαφνικά να διακοπεί και όλα τέλειωσαν . Προς το παρόν όμως είναι ακόμα εδώ …''
Μπορούν τα χαρακτηριστικά του πλάσματος της στοάς να αποδοθούν στις σύγχρονες ταυτότητες; Σε μια πρώτη μάτια οι διαφορές είναι έντονες Οι σύγχρονες ταυτότητες είναι θορυβώδεις και υπερκινητικές, το πλάσμα σιωπηλό και ακίνητο.Όμως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μια ενδόμυχη ομοιότητα: παρά τις διάφορες: τόσο ο θόρυβος των σύγχρονων ταυτοτήτων όσο και η ησυχία του πλάσματος προκαλείται από τον απωθημένο φόβο, το άγχος, την αγωνία
Ας θυμηθούμε πως μια από τις λίγες ανθηρές βιομηχανίες είναι εκείνη που παράγει όλο και πιο περίπλοκες κλειδαριές, αμπάρες και συστήματα ασφαλείας, και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις αντικειμενικές η στις πρακτικές τους χρήσεις ,αλλά και στη συμβολική τους αξία. Για μας, σημασιοδοτουν τα όρια του ερημητηρίου μας, το μέρος όπου δεν θέλουμε να μας ενοχλούν, ενώ στους άλλους κοινοποιούν την απόφαση μας:«Δεν με νοιάζει αν έξω γίνεται χαμός»**
** Zygmunt Bauman Και πάλι Μονοι: Η Ηθική μεα τη βεβαιοτητα , Μτφ Ρικας Μπενβενιστε , Ερασμος
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ
αρθρο του Πέτρου Θεοδωρίδη με τίτλο Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
τευχ 2. Περιοδικου ΕΝΕΚΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου