Αναγνώστες

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Η Επινοηση του Ερωτα

Απο το Τευχος 2 του Περιοδικου Ενεκεν :

Αρθρο : Η Επινοηση του Ερωτα '' του Πέτρου Θεοδωριδη

Στην κοινωνία μας, καθώς η ταυτότητα γίνεται κάτι το αβέβαιο και ρευστό, το άτομο συνήθως δεν γνωρίζει τι αναμένουν από αυτό, στο ρόλο του γονιού ,του πολιτισμένου ανθρώπου ή του σεξουαλικά ενεργού. Κατά κανόνα, λοιπόν, χρειάζεται διάφορους ειδικούς για να του το πουν. Ο συγγραφέας κάποιου βιβλίου του λέει τι είναι πολιτισμός, ο διακοσμητής τι γούστο πρέπει να έχει ,και ο ψυχαναλυτής «ποιος είναι».

Για τις γυναίκες που αγωνίζονται να απελευθερωθούν από προϋπάρχοντες ρόλους που απορρέουν από τα κοινωνικά φύλα, η ερώτηση «Ποια είμαι;» έρχεται στην επιφάνεια με ιδιαίτερη ένταση.

Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τους ομοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες ,οι οποίοι αντιμάχονται τα κυρίαρχα στερεότυπα των ετεροφυλόφιλων.

Σήμερα ζούμε την ανάδυση και τον πολλαπλασιασμό πολλών σεξουαλικών ταυτοτήτων και αφηγήσεων, ως αποτέλεσμα της σεξουαλικής επανάστασης των δεκαετιών του ‘60 και ‘70 αλλά και της αντιστροφής των ταξινομήσεων και περί(ορισμών) που επέβαλλε η νεωτερικότητα στη σεξουαλικότητα.
Για τον Φουκό, η αναζήτηση της ταυτότητας ,από το ομοφυλόφιλο και γυναικείο κίνημα, ενέχει τις ίδιες πάνω κάτω ρίζες:Την αντιστροφή της κυρίαρχης νεωτερικής ιδέας για την «ομαλή»σεξουαλικότητα:

«Πάρτε την περίπτωση της ομοφυλοφιλίας. Μόλις γύρω στα 1870 άρχισαν οι ψυχίατροι να την αναλύουν ιατρικά:[…] Παλιότερα τους έβλεπαν σαν ελευθέριους και καμία φορά σαν παραβάτες του νόμου[….] Στο εξής όμως τους αντιλαμβάνονται σαν στενούς συγγενείς των τρελών, σαν αρρώστους του σεξουαλικού ένστικτου. Οι ομοφυλόφιλοι όμως πήραν κατά γράμμα τους λόγους αυτούς και, συνακόλουθα, διαμόρφωσαν την περίμετρο τους. Ετσι, βλέπουμε να εμφανίζονται απαντήσεις με μορφή πρόσκλησης:έστω λοιπόν , είμαστε αυτό που λέτε , από τη φύση μας αρρώστια η διαστροφή, όπως σας αρέσει. Αν όμως θέλετε να μάθετε ακριβώς τι είμαστε, αυτό θα σας το πούμε εμείς οι ίδιοι .[…] Πρόκειται για μια στρατηγική αντιστροφή της «ίδιας » θέλησης για αλήθεια[….]

Αυτό συμβαίνει και με τις γυναίκες .. «Δεν είστε τίποτε άλλο από το σεξ σας » άκουγαν εδώ και αιώνες.

[…]«Είστε η αρρώστια του άνδρα» Κι αυτή η πολύ παλιά κίνηση επιταχύνθηκε κατά τον 18ο αιώνα καταλήγοντας σε μια παθολογικοποιηση της γυναίκας: το σώμα της γυναίκας γίνεται κατεξοχήν ιατρικό αντικείμενο[…] Τα φεμινιστικά κινήματα αντέταξαν μια πρόσκληση:
Είμαστε από τη φύση μας σεξ; Ε τότε, ας είμαστε αλλά να έχουμε τη μοναδικότητα , την ιδιαιτερότητα του […] Πάντα η ίδια κίνηση: Ξεκινούν απ αυτήν την σεξουαλικότητα στην οποία οι άλλοι θέλουν να τις εγκαταστήσουν σαν άποικους για να την διασχίσουν και να πάνε προς άλλες επιβεβαιώσεις »


Richard W. Bulliet Κυνηγοί, βοσκοί και χάμπουργκερ. Το παρελθόν και το μέλλον των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και ζώων/αναδημοσιευση απο το ΒΗΜΑ


Richard W. BullietΚυνηγοί, βοσκοί και χάμπουργκερ. Το παρελθόν και το μέλλον των σχέσεωνμεταξύ ανθρώπων και ζώων


Μετάφραση Νίκος Κούρκουλος,
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2012, σελ. 400
τιμή 21,30 ευρώ



«Το Αουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτάζει ένα σφαγείο και σκέφτεται: Είναι μόνο ζώα» είπε κάποτε ο κορυφαίος της Σχολής της Φραγκφούρτης Τέοντορ Αντόρνο. Δεν ήταν βέβαια ο πρώτος που υποστήριξε ότι η ανθρώπινη σκληρότητα ξεκινά από την ασέβεια και την αναλγησία μας απέναντι στα λεγόμενα μη λογικά όντα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη, σκληρότητα που μας καθιστά ικανούς για τα χειρότερα εγκλήματα.
Από την εποχή του Πυθαγόρα ακόμη έχει καταγγελθεί η θανάτωση των ζώων από τον άνθρωπο. Στους νεότερους χρόνους την έχουν καταδικάσει μεγάλες προσωπικότητες: από τον Τολστόι και τον Γκάντι ως τον Αϊνστάιν, για να φθάσουμε πιο πρόσφατα στη ρήση του Πολ Μακ Κάρτνεϊ, ότι «αν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους και μπορούσαμε να δούμε μέσα, όλοι θα γίνονταν χορτοφάγοι».
Το δοκίμιο Κυνηγοί, βοσκοί και χάμπουργκερ (δυστυχώς δεν μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά το παρηχητικό και παιγνιώδες του τίτλου στο πρωτότυπο: Hunters, Herders, and Hamburgers) του Ρίτσαρντ Γ. Μπούλιετ, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, δεν είναι ένα ακόμη ας πούμε μανιφέστο υπέρ της χορτοφαγίας. Πρόκειται για εκτενή, διαφωτιστική και άλλο τόσο ερεθιστική μελέτη όσον αφορά τη σχέση μας με τα ζώα, το πώς αναπτύχθηκε αυτή και πώς καταλήξαμε στη σημερινή εποχή να υποβαθμίσουμε σε τέτοιον βαθμό τις αγέλες των ζώων ώστε να τις μετατρέψουμε σε βιομηχανικά εμπορεύματα.

Σεξ και αίμα
Το βιβλίο αρχίζει με μια προκλητική φράση: «Ας ξεκινήσουμε με σεξ και αίμα». Δεν πρόκειται για απλό συγγραφικό εύρημα, μολονότι θα πρέπει να τονιστεί ότι δεν είναι λίγοι οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι στις ΗΠΑ που γράφουν προσπαθώντας να έλξουν την προσοχή του μέσου αναγνώστη, ώστε να ασχοληθεί ακόμη και με τα πλέον δύσκολα ή δύσβατα θέματα. Αλλά τι ρόλο παίζουν εδώ το σεξ και το αίμα;
Το σκεπτικό του Μπούλιετ είναι καθαρό: η αυξανόμενη γοητεία που ασκούν το σεξ και το αίμα μέσω της εικονικής πραγματικότητας και η παράλογη βία την οποία συναντούμε τόσο συχνά στις μεταβιομηχανικές κοινωνίες οφείλονται στην κατάργηση της άμεσης σχέσης που είχαμε ως πριν από περίπου μισό αιώνα με τα ζώα. Και η σχέση αυτή μέσα στους αιώνες αναπτύσσεται σε τέσσερις περιόδους: του διαχωρισμού, του προοικοσιτισμού, του οικοσιτισμού και του μεταοικοσιτισμού. Οι δύο τελευταίες είναι οι βασικότερες, και πάνω σε αυτές αναπτύσσει το γοητευτικό σκεπτικό του ο συγγραφέας.


Φαντασιώσεις  με τέσσερα πόδια
Οπως εξηγεί στο πρώτο κεφάλαιο ο Ρίτσαρντ Γ. Μπούλιετ, «ο οικοσιτισμός αναφέρεται στα κοινωνικά, οικονομικά και πνευματικά γνωρίσματα των κοινοτήτων» που τα μέλη τους θεωρούν ότι η καθημερινή επαφή με τα ζώα συνιστά αναγκαία συνθήκη ζωής. Αυτό σήμερα ισχύει - ακόμη - μόνο για τον Τρίτο Κόσμο, γιατί ο Πρώτος έχει περάσει στον μεταοικοσιτισμό, στον οποίο διακρίνει δύο βασικά γνωρίσματα. Το πρώτο, ότι έχουμε απομακρυνθεί σωματικά και ψυχικά από τα ζώα που παράγουν την τροφή, τα δέρματα και τα υφάσματα τα οποία χρησιμοποιούμε και το δεύτερο, ότι οι σχέσεις μας με τα ζώα συντροφιάς είναι πολύ στενότερες πλέον και συχνά αναφερόμαστε σε αυτά σαν να είναι άνθρωποι.
Επομένως είναι αναπόφευκτο οι προνομιούχες («μορφωμένες» και θεωρητικά εκλεπτυσμένες) τάξεις στον Πρώτο Κόσμο ιδιαίτερα να πιστεύουν πως η κακομεταχείριση των ζώων αποτελεί γνώρισμα των κατώτερων τάξεων, αφού στη δική τους δεν ανήκουν άτομα που ασκούν «τελευταίας κατηγορίας» επαγγέλματα, όπως οι χασάπηδες και οι ζωέμποροι. Ωστόσο αγνοούν ή δεν θέλουν να ασχολούνται με τα πειράματα στα οποία υποβάλλουν τα ζώα οι εταιρείες καλλυντικών και οι φαρμακευτικές αντίστοιχες. Ούτε και με τον τρόπο με τον οποίο θανατώνονται τα ζώα. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ως πριν από κάμποσα χρόνια προηγμένες κοινωνίες θεωρούνταν όσες κατείχαν τις πρώτες θέσεις στην κατά κεφαλήν κατανάλωση κρέατος.

Ζώα και πολιτισμός
Ερευνώντας τη σχέση μας με τα ζώα ο Μπούλιετ διατρέχει τον παγκόσμιο πολιτισμό καλύπτοντας ένα τεράστιο φάσμα. Αν γνωρίζουμε, πιστεύει, το πώς διαμορφώθηκε μέσα στον χρόνο η σχέση αυτή, μπορούμε να κατανοήσουμε σε βάθος για ποιον λόγο έχουμε αποστασιοποιηθεί από την τροφή και αποξενωθεί από την πίστη των προγόνων μας - και σε μεγάλο βαθμό από τους τόπους στους οποίους ζούμε.
Μπορεί να αναπτύσσουμε στενούς δεσμούς με τα ζώα συντροφιάς που κρατάμε στα σπίτια μας, αλλά ταυτοχρόνως δεν σκεφτόμαστε, παρά πολύ σπάνια, ότι τα υπόλοιπα ζώα έχουν μεταβληθεί σε πρώτη ύλη. Επιπλέον, δεν έχουμε εμπειρίες από πρώτο χέρι όσον αφορά τη θανάτωσή τους. Ολες μας σχεδόν οι γνώσεις προέρχονται από την εικονική πραγματικότητα, γι' αυτό και ο συγγραφέας λέει πως «υπάρχει μια συμπληρωματική σχέση ανάμεσα στην πράξη και τη φαντασίωση».

Σεξ και βία
Θα αναρωτηθεί κανείς: Πώς συνδέονται αυτά με το σεξ και τη βία; Το διαβάζουμε στις πρώτες σελίδες: Οταν οι άνθρωποι μεγάλωναν μαζί με τα ζώα, δεν είχαν καμία ανάγκη να μάθουν τι είναι και πώς τελείται η σεξουαλική πράξη. Το ζευγάρωμα των ζώων στη φύση ή στο αγρόκτημα αποτελούσε μέρος της καθημερινής ζωής, το ίδιο και η θανάτωσή τους. Επομένως η βία της σφαγής δεν ήταν τότε μια φαντασίωση, όπως σήμερα που επηρεάζει πολύ βαθύτερα τον ψυχισμό μας από όσο πιστεύουμε.
Η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα παρουσιάζει βέβαια διαφορές όχι μόνο μέσα στον χρόνο αλλά και κατά τόπους. Τα κατοικίδια που αγαπούν οι Ιάπωνες, λ.χ., δεν είναι οι σκύλοι ή οι γάτες αλλά τα χρυσόψαρα. Και στην Ινδία η αγελάδα είναι ιερή, όμως ο σκύλος θεωρείται «παρίας» ανάμεσα σε όλα τα ζώα.
Από το εξαίρετο αυτό βιβλίο δεν λείπουν και οι σοκαριστικές παρατηρήσεις. Ελάχιστοι ενδεχομένως γνωρίζουν το πώς εμπνεύστηκε ο Χένρι Φορντ το μοντέλο του για τη γραμμή συναρμολόγησης των αυτοκινήτων: «Από τις γραμμές τεμαχισμού των σφαγείων, όπου τα πτώματα των ζώων, κρεμασμένα σε γάντζους, κινούνταν με αυτόματο τρόπο από τον έναν στον άλλον σταθμό εργασίας» διαβάζουμε.
Ο Μπούλιετ κινείται με μεγάλη ευχέρεια από τον έναν πολιτισμό στον άλλον, από τη μαζική στην υψηλή κουλτούρα και από εκεί στις πολιτισμικές και θρησκευτικές παραδόσεις των λαών συνδυάζοντας όλα αυτά με οικονομικά και ιστορικά στοιχεία. Με ευφυΐα και αφοπλιστική πειθώ μεταβαίνει από τις πάμπες της Αργεντινής και της Ουρουγουάης στις φάρμες της Αυστραλίας, και από το Χόλιγουντ στα κλασικά έργα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το όγδοο και εκτενέστερο κεφάλαιο, το οποίο αναφέρεται στην πολιτισμική ιστορία του γαϊδάρου. Για ποιον λόγο, ενώ η συμβολική σημασία του γαϊδάρου έχει αγαθό περιεχόμενο τόσο στον χριστιανισμό όσο και στο Ισλάμ, αποκαλούμε γάιδαρο τον αχάριστο και κακότροπο άνθρωπο; Τι συνέβη και εξαφανίστηκε η θρησκευτική σημασία του, η οποία ανάγεται στην προχριστιανική εποχή, στον αιγυπτιακό πολιτισμό λ.χ., όπου ενώ το αγαθό αυτό τετράποδο το χρησιμοποιούσαν ως υποζύγιο ταυτοχρόνως το θεωρούσαν και ιερό ζώο;
Γιατί ο γάιδαρος θεωρείται σύμβολο της μωρίας; Και γιατί περιοριζόμαστε στο στερεότυπο ότι είναι ένα πεισματάρικο και κακότροπο ζώο ξεχνώντας ότι ανήκει στα ευφυέστερα πάνω στον πλανήτη; Ο Μπούλιετ μάς το λέει καθαρά: το ευφυέστερο πρόβατο είναι πολύ πιο κουτό και από τον πιο κουτό γάιδαρο. Και συμπεραίνει ότι ο γάιδαρος έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως συμβολικό ζώο παρά ως υποζύγιο. Δεν θα πρέπει λοιπόν να θεωρούμε τυχαίο το ότι στη Βίβλο είναι το μόνο ζώο, εκτός από το φίδι, που παρουσιάζεται να μιλάει.
Το εκτενές παράδειγμα του γαϊδάρου με τις ποικίλες συνδηλώσεις του είναι χαρακτηριστικό τού πώς η παρακμή των συγκινησιακών αισθημάτων, η οποία υπήρξε αποτέλεσμα της εξημέρωσης, είχε ως αποτέλεσμα τα οικόσιτα ζώα να μεταβληθούν σε απλά αντικείμενα ή, όπως τα χαρακτήρισε τον 17ο αιώνα ο Ντεκάρτ, «οργανικά αυτόματα». Ο Θορό όμως, δύο αιώνες αργότερα, δεν είχε την ίδια γνώμη. Υποστήριζε πως η σταδιακή πρόοδος του ανθρώπινου γένους θα έχει ως αποτέλεσμα να σταματήσουμε να τρώμε τα ζώα, όπως οι πρωτόγονοι έπαυσαν να τρώνε ο ένας τον άλλο μόλις ήρθαν σε επαφή με τις πολιτισμένες κοινωνίες.

Η δυσοίωνη πρόκληση του μέλλοντος
Ο συγγραφέας δεν είναι και πολύ αισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον. Για να επιστρέψουμε στην προοικοσιτική εποχή, υποστηρίζει, θα χρειαστεί μεγάλο ποσοστό ευφυΐας, που από μόνο του δεν αρκεί, αφού τα υποβαθμισμένα κτήνη, τα οποία έχουν μεταβληθεί σε εμπορεύματα, αποτελούν πηγή τεράστιων κερδών για τις κρεατοβιομηχανίες και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Η επιστροφή, έστω και σε άλλα πλαίσια, στην προοικοσιτική εποχή μπορεί να εκφράζει ένα είδος συναισθηματικής και πολιτισμικής νοσταλγίας, αλλά βρισκόμαστε μακριά ακόμη από το ενδεχόμενο να γίνει πραγματικότητα, δεδομένου ότι, παρά τα «σήματα κινδύνου» που εκπέμπονται, ο άνθρωπος δεν έχει πάψει να καταστρέφει τον πλανήτη. Η αύξηση ωστόσο των οργισμένων μεταοικιστικών ακτιβιστών, όπως τους αποκαλεί ο συγγραφέας, μπορεί να οδηγήσει σε κάποια αποτελέσματα.
Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Ο Μπούλιετ πάει πολύ πιο μακριά: «Το ζήτημα», γράφει, «είναι πώς οι πραγματικοί άνθρωποι του 21ου αιώνα θα λύσουν το πρόβλημα της διατροφής στον σχεδιασμό και πιθανώς στην πραγματοποίηση του εποικισμού άλλων τμημάτων του ηλιακού συστήματος». Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αποτραπεί το ενδεχόμενο της ολικής εξαφάνισης της σχέσης τους με τα ζώα: «Ας ελπίσουμε ότι η αντίδρασή τους σε αυτή την κατάσταση δεν θα είναι να φάνε ο ένας τον άλλο».

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ειναι αλλο να αντιστεκεσαι σθεναρά στον Φασισμό και στα Ηλιθια αστεια που τον προπαγανδιζουν και αλλο το να

καταπίνεις  την κάμηλον  της καθημερινής φασιστικής βίας  κατά μεταναστών  ,τους τόννους  λάσπης  και ρατσισμού που διαχέεται στο διαδίκτυο  κ.α)και να  διυλίζεις τον ..Κώνωπα  ( έστω του Δυτικού Νείλου)
Αυτή είναι η άποψη μου . Ακούστε και λίγο Στέρεο Νοβα τώρα:



ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ΚΑΠΟΤΕ Ο ΠΟΠΠΕΡ ΣΤΗΝ

Κοινωνια ανοιχτή ΠΛΗΓΗ  που βιωνουμε  σημερα ...

- ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟΟ; (στο Δου Νου Του) Το βρηκα στα σχολια στου Νικου Σαραντακου


Σε ένα στρατόπεδο ο διοικητής ενημερώνεται ότι η μητέρα του φαντάρου Καραμήτρου είναι νεκρή. Λέει λοιπόν στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, η μάνα σου πέθανε.
Πάρτον κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από κανένα μήνα ο διοικητής ενημερώνεται ότι πέθανε και ο αδελφός του Καραμήτρου. Τι να κάνει, λέει στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει λοιπόν ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, ο αδελφός σου πέθανε και αυτός, σαν τη μάνα σου.
Πάρτον πάλι κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από άλλους δύο μήνες φτάνει τηλεγράφημα πως πέθανε και ο πατέρας του Καραμήτρου. Αυτή τη φορά λοιπόν λέει ο διοικητής του λοχία:
- Εσύ δεν έχεις καθόλου τακτ. Θα του το πω εγώ με πλάγιο τρόπο και θα το πάρει πιο ήρεμα.
Μαζεύει λοιπόν ο διοικητής όλους τους φαντάρους σε μία γραμμή και φωνάζει:
- Όποιος έχει πατέρα, να κάνει δυο βήματα μπροστά.
Προχωράνε λοιπόν σχεδόν όλοι οι φαντάροι, προχωράει και ο φουκαράς ο Καραμήτρος, οπότε του φωνάζει ο διοικητής:
- ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟΟ;

το ανεκδοτο το Ηυρα εδώ  στα σχόλια

Η Ιθαγένεια για μετανάστες και η ακροδεξιά. Του Πάνου Τριγάζη

Δίκαιο ιθαγένειας: η ευθυγράμμιση με τον ευρωπαϊκό Νότο έχει ήδη συντελεστεί

http://enthemata.wordpress.com/2012/07/22/xristopoulos3/

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Μιχάλη Χρυσανθοπουλου, Αρτεμίδωρος και Φρουντ ,ερμηνευτικές προσεγγίσεις και λογοτεχνικά όνειρα , Προσεγγίσεις ,Εξάντας, Αθήνα 2οο5



FOTO:THANASIS



Μιχάλη Χρυσανθοπουλου, Αρτεμίδωρος και Φρουντ ,ερμηνευτικές προσεγγίσεις και λογοτεχνικά όνειρα , Προσεγγίσεις ,Εξάντας, Αθήνα 2οο5 (αποσπασμα βιβλιοπαρουσιασης στην Επιστημη και Κοινωνια)




αποσπασματα απο Βιβλιοπαρουσιαση του Πετρου Θεοδωριδη στο περιοδικο ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με τιτλο : ΑΡΧΑΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ




Η ερμηνεία των ονείρων(1900)του Φρουντ, συνεισφέρει με δυο τρόπους στην ανατροπή κοινών τόπων του ευρωπαϊκου ορθολογικου τρόπου σκέψης:πρώτον τεκμηριώνει ότι το όνειρο είναι ένα ψυχικό φαινόμενο που εκκινεί από την επιθυμία και στόχο έχει την εκπλήρωση της.δεύτερον διατυπώνει την πρώτη ολοκληρωμένη άποψη για τη δομή του ψυχικού οργάνου διαχωρίζοντας μεταξύ της συνείδησης και του ασυνείδητου




Στην Ερμηνεία των ονείρων ,ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης διαπλέκει το υποκείμενο της αφήγησης με το αντικείμενο της μελέτης δεν υπάρχει δυνατότητα διαχωρισμού ανάμεσα στο υποκείμενο και το αντικείμενο της αφήγησης




Η θέση αυτή του Φρουντ πρέπει να συσχετισθεί με τα θεωρία του για το πώς δομείται το Όνειρο μέσω της εργασίας του Ονείρου και πώς αποδομείται. Η εργασία του ονείρου συνίσταται στις ενέργειες που μετατρέπουν το λανθάνον περιεχόμενο του ονείρου ,δηλαδή τα ημερήσια κατάλοιπα και τα σωματικά ερεθίσματα ,στο έκδηλο περιεχόμενο ή Όνειρο δηλαδή στο εικονικό κυρίως προϊόν που βλέπει κανείς στον ύπνο του.




Μηχανισμοί της εργασίας του ονείρου είναι- κατά Φρουντ- η συμπύκνωση, η μετάθεση, η μέριμνα για την παραστασιμότητα ή ικανότητα για απεικόνιση,και η δευτερογενής επεξεργασίαΗ συμπύκνωση,ο επικαθορισμός ή υπερκαθορισμός σύμφωνα με τον οποίο ένα όνειρο μπορεί να εκφράσει πολλές διαφορετικές επιθυμίες.




Η μετάθεση που αποτελεί έναν μηχανισμό που προσδιορίζει ότι το έκδηλο Όνειρο έχει διαφορετική εστίαση από τις λανθάνουσες ονειρικές σχέσεις αυτό σημαίνει ότι σημαντικά στοιχεία του έκδηλου περιεχομένου δεν παίζουν τον ίδιο ρόλο στις λανθάνουσες ονειρικές σκέψεις και το αντίστροφο.




Κατά συνέπεια το έκδηλο Όνειρο δεν αντικατοπτρίζει την σχετική σημασία των ονειρικών σκέψεων.




Το αποτέλεσμα είναι η παραμόρφωση του ονείρου με άξονα τη μετατροπή του ασήμαντου σε σημαντικό και του σημαντικού σε ασήμαντο




Η μέριμνα για την παραστασιμότητα συνίσταται στο ότι οι ονειρικές σκέψεις οφείλουν να υποβάλλονται σε μια διαδικασία επιλογής και μετατροπής σε εικόνες.




Ετσι πριμοδοτείται η εικονική διατύπωση, κατασκευάζονται μεταφορές, δημιουργείται ένα εικονικό και συγκειμενικό πλαίσιο εντός του οποίου αναζητεί και βρίσκει τη θέση της μια ονειρική σκέψη « με παρόμοιο τρόπο όπως στην εργασία του ποιητή »






Ο συγγραφέας εδώ θεωρεί ότι με τον μηχανισμό αυτόν ο Φρουντ υπογραμμίζει την μεταφορική διαδικασία, και τον ρόλο που παίζει η εκ των υστερων νοηματοδότητση και η ερμηνευτική κατασκευή.






Η δευτερογενής επεξεργασία που αποτελεί την πρώτη ερμηνεία το ονείρου από τον ίδιο τον ονειρευόμενο συνίσταται στην αναδιάταξη του ονείρου, ώστε αυτό να αποκτήσει τη λογική και κατανοητή μορφή .




Η ψυχαναλυτική ερμηνεία ξεκινά από το έκδηλο και βασιζόμενη στη γνώση των μηχανισμών του ονείρου αλλά και της γενικότερης ψυχαναλυτικής θεωρίας οδηγείται στο λανθάνον Όνειρο:Στο Όνειρο ή επιθυμία και η εκπλήρωση της δεν αποτελούν τους κρίκους μιας αιτιώδους αλυσίδας και δεν διακρίνονται χρονικά:αρκεί η παρουσία του ενός από τους όρους για να συναγάγουμε τους επόμενους




Πρώτον. τα όνειρα αποτελούν εκπλήρωση επιθυμιών. Η θέση αυτή σημαίνει ταυτόχρονα δυο πράγματα: ότι τα όνειρα προέρχονται από τις επιθυμίες και οτι οι επιθυμίες ανήκουν στην Πρωτογενή διαδικασία η οποία χαρακτηρίζει το Ασυνείδητο ,ανήκουν δηλαδή σε ένα σύστημα ψυχικής λειτουργίας ,στο οποίο δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ της επιθυμίας και της εκπλήρωσης της




Κατά τον Φρουντ,οι ασυνείδητες επιθυμίες παραμένουν πάντοτε ενεργές και οι ασυνείδητες διαδικασίες είναι ακατάλυτες.




Η λήθη για τον Φρουντ συντελείται στο επίπεδο του προσυνειδητού και συνιστά μια δευτερογενή διαδικασία.




το ασυνείδητο, το ψυχικό σύστημα στο οποίο παράγεται το Όνειρο,δεν χαρακτηρίζεται από τη χρονικότητα του συνειδητού, μια και σε αυτό η πάροδος του χρόνου δεν επιφέρει καμία μεταβολή.




Αυτό σημαίνει οτι ο χρόνος λειτουργεί με ένα ιδιαίτερο τρόπο τόσο στο ασυνείδητο όσο και στο Όνειρο που αποτελεί φαινόμενο του.




Συγκεκριμένα , στο Όνειρο η επιθυμία εικονογραφείται ως πράξη. η επιθυμία να πάει κανείς ταξίδι παίρνει στο Όνειρο τη μορφή ενός ταξιδιού που συντελείται , ο ονειρευόμενος δηλαδή δεν επιθυμεί να ταξιδέψει αλλά ταξιδεύει.




Ετσι ,ο χρόνος που αναγκαστικά παραβάλλεται μεταξύ της επιθυμίας και της εκπλήρωσης της καταργείται. Παρατηρείται μια μορφή αχρονικοτητας στο όνειρο η οποία συνίσταται στην παρουσίαση της επιθυμίας ως γεγονότος.




Ο Χρυσανθοπουλος στο τρίτο κεφάλαιο επανέρχεται στην σχέση Αρτεμίδωρου και Φρουντ στηριγμένος στην ομοιότητα ως διαδικασία που συμβάλλει στην ερμηνεία των ονείρων Η ομοιότητα αποτελεί σημαντικό στοιχείο στον Αρτεμίδωρο, επειδή του επιτρέπει να κινείται από το παρελθόν προς το παρόν και το μέλλον. Η ομοιότητα είχε και για τον Φρουντ μεγάλη σημασία επειδή το ασυνείδητο δεν διέπεται από τους κανόνες της χρονικής ακολουθίας του συνειδητού και ,κατά συνέπεια, το παρόν δομείται κατ αναλογία του παρελθόντοςΗ αναλογική σκέψη αποτέλεσε σημείο αναφοράς του φροϋδικού λόγου .παράλληλα όμως, αυτός δεν εγκατέλειψε ποτέ το κεκτημένο της εμπειρικής παρατήρησης των θετικών επιστημών




Μπορούμε –σύμφωνα με τον συγγραφέα -να χαρακτηρίσουμε το εγχείρημα του Φρουντ ως μια προσπάθεια ενσωμάτωσης του μυθικού τρόπου σκέψης στο ορθολογικού.




Με την έννοια αυτή διαπιστώνουμε μια καταστατική αντίφαση, η οποία έχει μια από τις χαρακτηριστικές εκφάνσεις της στο ζήτημα του χρόνου:το ασυνείδητο που χαρακτηρίζεται από αχρονικότητα και το συνειδητό που κατατάσσει χρονικά τις εμπειρίες συνδιαλέγονται ,προκαλώντας ετσι μια μη γραμμική αντίληψη του χρόνου και ενσωματώνοντας τον μυθικό τρόπο σκέψης στον ορθολογικό.




Αν«η παλαιά δοξασία ,ότι το όνειρο μας δείχνει το μέλλον , μπορεί να έχει μια δόση αλήθειας » όπως υποστηρίζει ο Φρουντ αυτό σημαίνει ότι το όνειρο δεν είναι μεν προφητικό, επιτρέπει όμως, διαμέσου της γνώσης του παρελθόντος, τη διατύπωση προβλέψεων για το μέλλον.




Και η διττοτητα ξεπερνιέται με ένα παράδειγμα αναλογικής σκέψης: το παρόν αποτελεί ομοίωμα του παρλθοντος το δε μέλλον ο ονειρευομενος το εκλαμβάνει ως παρόν: επειδή το όνειρο παρουσιάζει μια επιθυμία ως εκπληρωμένη , επειδή δηλαδή καταργεί ΄την χρονική απόσταση ανάμεσα στο « επιθυμώ » και το «έχω » και την εικονογραφεί ως πράξη αρατηρούμε λοιπόν τον τρόπο με τον οποίο η ερμηνεία του παρελθόντος και η ανακατασκευή του στο παρόν συλλειτουργεί με την κατασκευή του μέλλοντος ως παρόντος. ''

.Ουτε καν για μια Ελένη

ε ωραια ..Εγιναν εκλογές ..Οχι μια ..δυο ... και η   Λαική οργή μαλλον ..εκτονωθηκε ( πραγματι δεν ακουω γυρω για ... Γουδια , κρεμαλες, και ολα τα ..ωραια που ακουγες μεχρι την ανοιξη ) 
 
Και οσοι ηταν να γινουν η να παραμεινουν βουλευτές γιναν και λοιπά και λοιπά...

και η οργή μετεβλήθη σε ..ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ..

και   τωρα; Τι θα κανετε κυριοι με την καταθλιψη ; Παλι εκλογές ; ε;
Να σας πω εγω .. Τιποτε δεν θα κανετε .. Εξαρχής γνωριζαμε ολοι οτι ΤΙΠΟΤΕ-για ενα Τιποτε γινοταν ολα αυτά ..Ουτε καν για μια Ελένη

το καλοκαιρι ετουτο μοιαζει με Αγχόνη

έτσι σιγά σιγά μένουμε Μόνοι
το καλοκαίρι ετούτο μοιάζει με Αγχόνη
σαν ανοιχτή πληγή στην παραλία
θα ταν καλύτερη η σιωπή ; η αλαλία ;

σε λίγο πρέπει να κατέβει η αυλαία
στο θέατρο δεν μείναν θεατές
μας μένει ο φθόνος και πισωπλατες μπηχτές
σε λίγο δεν θα απομεινουν   ουτ'αυτές

κι έτσι που μείναμε με τούτη την αγχόνη
στο καλοκαίρι αυτό πιο Μόνοι κι από Μόνοι

ας κυνηγήσουμε τουλάχιστον μια Θέση
του Δήμιου του πόνεσε η ..μέση

θυμάστε πουμου θέλατε ..κρεμάλες ;
τι κρύβεστε στων Δέντρων τις κουφάλες ;
Θυμάστε πιυ φωνάζατε ...Γουδί;

και βάλατε φωτιά με το δαδί;

σε λίγο αυτό το θέατρο θα κλείσει
έτσι κι αλλιώς είναι κι αυτό μια κάποια ..Λύση

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Ένα σχόλιο για τη θέση του θεολογικού λόγου στον δημόσιο χώρο, με αφετηρία την προσέγγιση του Τέρρυ Ήγκλετον


Ένα σχόλιο για τη θέση του θεολογικού λόγου στον δημόσιο χώρο, με αφετηρία την προσέγγιση του Τέρρυ Ήγκλετον

Νομιζω οτι αυτη η μαλλον επικειμενη και ΣΤΗΜΕΝΗ προετοιμασια εξοδου μας αποο το Ευρω θυμιζει εκεινα τα μυθιστορηματα της Αγκαθα Κρισι οπου οι δολοφονοι ησαν πολλοι

θρυμματα αληθειας , μοριακή αληθεια ανακατεμμένη με τονους λασπης και ψεμμα και αηθεια

η αληθεια για το τι φταιει και το τι πρεπει να γινει βρισκεται επιμελώς κρυμμενη σε κομματια , σε βιωματα δασκαλων και μαθητων , σε ανειπωτες κρυμμένες αποτυχιες Πανεπιστημιακών και φοιτητων , σε χλιαδες ανημπορες ιστοριες ασθενών των νοσοκομειων μας



 σε ηρωικές ιστοριες Γιατρων αλλά κα αλλες με φακελακια και ... θρυμματα αληθειας , μοριακή αληθεια ανακατεμμένη με τονους λασπης και ψεμμα και αηθεια
 και η αληθεια ...η μεσοτητα που ελεγε και ο Αριστοτελης, δεν ειναι καπου στην μεση αλλά στο αλλο ακρο ,,οπως σε ενα Τριγωνο οπου η μεσοτητα δεν ειναι στη , μεση της ,,,γραμμης αλλά..

ed NoteBook - Πίσω από τον λόγο της Χ.Α. κρύβονται οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του συστήματος

red NoteBook - Πίσω από τον λόγο της Χ.Α. κρύβονται οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του συστήματος

αφιερωμένο εξαιρετικά στους κατα καιρους Υβριστες μου


Οι υβριστές του Ίντερνετ

Μες της Ζωής τ’αδιεξοδα στην καψα του Ιούλη

μες της Ζωής τ’αδιεξοδα στην καψα του Ιούνη
- που απο τη ζεστη σουρχεται να θυμηθεις το Σούλι
και να χορεψεις τον χορο εκεινων του Ζαλλόγγου
-ναμουνα τωρα στων βουνών τη ραχη και το Λόγγου
-και να κοιμομουνα γλυκά κατω απο τα δεντρακι
η χλοη να με χάιδευε να φύσαγε αεράκι
Ψηλά στην Πίνδο ναμουνα σε ενα Κορφοβούνι
η εστω να μπαινα βαθεια, σε θαλασσας Σπηλιά
η να γλιστρούσα στο νερό σε μια -εστω- πισίνα-
και γυρω να με πιτσιλάν η Μίνα και η  Ζινα
αυτή ειναι η Μίνα
και αυτή η Ζίνα




εστω στη Βαθρα του Φονιά ναμουνα, Σαμοθράκη
να διάβαζα λαχταριστά πονήματα( του Ακη )

Να βούταγα χωρις μαγιώ κατω απ’ τον Καταρράχτη
παρά να λημεριάζω εδώ στης Ζέστας το Αδράχτι
Ναμουνα στα Ψηλά βουνά στην Πίνδο και στο Γραμμο
η εστω και να βουλιαζα στης Θαλασσας την Αμμο


παρά να σιγοψηνομαι δω μέσα στο Κονάκι
- αχ τι καλά να εκαν τωρα ενα Μπανάκι !-









Ναχα δροσια , να δροσιζε,να βουταγα στη Βάθρα
- που ολα τ’ ωραια της Ζωής τα βρισκεις μόνο Λάθρα -




Και να μπανιαριζομουνα στον Κρυο Καταρραχτη
- θά μουβγαιναν οι πίκρες μου κιολου του Βιού το ΄Αχτι-
Γιατί το Κρυο το Νερό που Ριχνει ο Καταρραχτης
γιατρεύει Ούλες τις πληγές που΄αφηκε ο κάθε Σφάχτης


(κι υστερα θα ετρωγα Σαμοθρακατσικάκι
που χει πλευρά λαχταριστά κι εντόσθια (του Ακη)

…κι υστερα σαν ξημέρωνε θα επαιρνα το Πλοίο
Τη Σαμοθρακη θα αφηνα να παω να βρω το Θείο


(οχι τον Θειο Ισίδωρα αλλά τον ΑΑΑΑΙΙΙΙΟ,
τον Σουρουπάκ που βρισκεται κατου στον χθόνιο κόσμο


οπου πλανάται η Μυρουδιά απο Πανσέ και Δυόσμο,
κι αφου θα εδιέσχιζα την Αχερούσια λίμνη


κι απόκοσμα θ’ακούγονταν Θανατεροι οι Υμνοι
και θα κατέβαινα Βαθεια (μες την Υγρή Σπηλια (της)


- ακομα εχω στο στομα μου τη Γευση απ’ τα μαλλια (της)
Θ' αντικριζα φαρμακερη μα και Γλυκεια: την Σμερνα


κι ολοι οι Δαιμόνοι του Ντουνια θα μου Φωνάζαν : Πέρνα!
Την Πόρτα του Παράδεισου πουναι στου Κάτου Κόσμου


Και τον Φωτίζει Αμυδρά, του Αυγερινού το Φως (μου)…..











Απο τον Προκρουστη...

Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία Κώστας Αξελός


Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία
Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία
Συγγραφείς:   Κώστας Αξελός
Θέμα:  Φιλοσοφία
Εκδότης: Εξάντας
Μετάφραση:  Δημήτρης Δημητριάδης
Σελίδες:  352
Ημ. Έκδοσης: 01/01/1976
Κώστας Αξελός
O KΩΣTAΣ AΞEΛOΣ γεννήθηκε στην Aθήνα το 1924. Φοίτησε στη Nομική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. Kατά την Kατοχή πήρε μέρος στην Eθνική Aντίσταση και στη συνέχεια στον εμφύλιο ως οργανωτής, δημοσιογράφος και θεωρητικός του κομμουνιστικού κινήματος. Για τη δράση του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Tο 1945 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη και δίδαξε ως υφηγητής (1962-1973). Θερείται ένας από τους μεγάλους σύγχρονους φιλοσόφους και το έργο του έχει μεταφραστεί σε δεκαέξι γλώσσες. Έφυγε από την ζωή στις 4 Φεβρουαρίου 2010.
Βιβλιογραφία
Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας Το άνοιγμα στο επερχόμενο και Το αίνιγμα της τέχνης
Αινιγματικές απαντήσεις Αυτή η διερώτηση
Η εποχή και το ύπατο διακύβευμα Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής
Μεταμορφώσεις Αυτοβιογραφικές σημειώσεις
Γράμματα σ ένα νέο στοχαστή Από το εργαστήρι της σκέψης
Προς την πλανητική σκέψη Γιατί σκεφτόμαστε; Τι να πράξουμε;
Για μια προβληματική ηθική Ανοιχτή συστηματική
Συζητήσεις Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία

Η κινηματογραφική ταινία Lifeboat Η σωστική λέμβος του Αλφρεντ Χιτσκοκ.....μια μεταφορα

πηγη 

μη μαδάς τη μαργαρίτα

Στην ταινία, μόλις διαφαίνεται στον ορίζοντα πλοίο που μπορεί να διασώσει τους ναυαγούς, η ιεραρχία που είχε αναπτυχθεί στη βάρκα διαλύεται αμέσως και επανέρχονται οι παλιές κοινωνικές  συμβάσεις και συμπεριφορές.
 

Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν είναι τυχαίο που βρίσκουν γόνιμο έδαφος και στις  τρεις παραπάνω κατηγορίες. Προϋποθέτουν πως κάποιος κινεί τα νήματα του κόσμου και της δημιουργίας. Άρα, κάθε ελευθερία μας να ορίσουμε  το ατομικό πεπρωμένο και μέσω αυτού το κοινωνικό είναι μάταιη. 

Βλέπε: Η σωστική λέμβος εδώ 

o καναρινογάτος




Ιούνιος 22, 2007 στο 9:33 π.μ.
Νοσφεράτος
Μεσα στα βαθειά μεσάνυχτα , κίτρινος και βαρβάτος

Μουρθε , παράξενο γατί: ο καναρινογάτος
Ήταν παχύς και με ουρά ,με κεφαλήν Τουιτη

Δεν ξέρω απου που τρύπωσε , μες το δικό μου σπίτι


Ηρθε και ξάπλωσε φαρδιά, απάνω στο γραφείο

Και χάιδευε με την ουρά την φωτο με τον Θειο
Με κοίταξε περίεργα ,κι είπε κάτι σαν, τσιαου!

Και βαθειά χασμουρήθηκε κι έκανε ένα μιαου !!

Κάτι με ανησύχησε η επίσκεψη αυτή

Το νοιωσα, το πουλόγατο είχε κάτι να πει
Και το ρωτώ τρεμαμενος ω! κίτρινο γατί…

Μη θέλεις κάτι να μου πεις ,ψιθυριστά σ΄αυτί ;

Το ρώτησα διστακτικά, ομού με μια φοβία-

φοβόμουν μη παράδοξη συμβεί μια ιστορία
Μ’ αυτό αφού τανήθηκε και έξυσε τα νύχια

Μου είπε-και με τάραξε ,βαθειά μέχρι τα μύχια

‘’ένα μονάχα θα σου πω! φιλάρα Νοσφερατε

Πως την Πιπίτσα .όλοι εσείς ,ποτέ δεν θα τη Φάτε

Δεν είναι καμιά σουρλουλού ,καμια τρελοκαμπέρω

Μα υψηλής περιωπής Γατόνι , απ’ όσο ξέρω

Και έχει τρίχωμα στιλπνό και όταν κανει Μιαου

Την τρέμουν όλα τα σκυλιά , Ιδίως τα Τσιουαου

Και καρδερινικα φτερά και όταν κελαιδεί

Είναι σαν να άκουσες ,σπανιότατο πουλί

Αμέσως εκατάλαβα τι ήθελε να πει

Ετούτο το παράδοξο καναρινογατι

Που η Πιπίτσα το στειλε για αγγελιοφόρο

το'' Never more’’για να μου πει

Κι ένιωσα σαν τον Πόε

-Όταν κι εκείνος άκουγε απ’ το γνωστό κοράκι

Το'' ποτε πιά ‘’που τουλεγε με σκοτεινό γελάκι


Κι ηταν η ωρα δώδεκα ,βαθειά στο μεσονύχτι

Κι ένοιωσα να τυλίγεται η καρδιά μου σ’ ένα δίχτυ......

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Αδελφοι Ταβιανι/Fratelli Taviani La Notte di San Lorenzo &-Kaos-


















(προσεξτε το Τραγουδι)









ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ;

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ;

μετα την ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ Η.... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ -ΛΕΕΙ -- ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ..( ΚΑΙ ΑΥΤΆ ΤΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΒΗΜΑ παρακαλώ .. ιδου !


 .. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΚΤΑΚΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ

Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πόσα είναι τα φωνήεντα;Σύγχυση φθόγγων και ...

Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πόσα είναι τα φωνήεντα;Σύγχυση φθόγγων και ...

Paul Mattick "economic crisis and crisis theory" μια σύνοψη- Κεφάλαιο τρίτο

Paul Mattick "economic crisis and crisis theory" μια σύνοψη- Κεφάλαιο τρίτο

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Which Side Are You On?

ενα πολύ πολύ ενδιαφερον αρθρο στο : XYZ Contagion :ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ – Η επιχειρούμενη κατάργηση της Ελληνικής Γλώσσης και Γραφής και το Διεθνές Φωνητικό Σύστημα – Το λεξικογραφικό λογισμικό I-Patroll και το σχέδιο “Languages Open Doors”


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ – Η επιχειρούμενη κατάργηση της Ελληνικής Γλώσσης και Γραφής και το Διεθνές Φωνητικό Σύστημα – Το λεξικογραφικό λογισμικό I-Patroll και το σχέδιο “Languages Open Doors”

Για τη Νεωτερικοτητα του εθνους

Ας πουμε
ειναι εξαιρετικά ενδιαφερον αυτό που λει ο Γιαννης:
”δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι τελείως λάθος. μάλλον παρεξηγείς τις θέσεις μου. δεν έκανα λόγο για έθνη-κράτη. έκανα λόγο για έθνη. αυτά (δηλ. ορισμένα εξ αυτών) προϋπήρχαν του καπιταλισμού και, ορισμένα εξ αυτών, κατάφεραν να ιδρύσουν εθνικά κράτη.”



Γιαννη …. Μερικά Πρωτο εθνη ( και ο ορος παλι στηριζεται σε αναδρομική αντιληψη της ιστοριας …οδηγησαν στα εθνη- κρατη…Πραγματι
Ομως θα πρεπει να σου διευκρινίσω οτι στην δική μου οπτική το συγχρονο-νεωτερικό εθνος ειναι αξεδιαλυτα συνδεδεμένο με την Νεωτερική εννοια του Κρατους

…Προσδινοντας σε αυτό οχι απλά Νομιμοποιηση …αλλά και ”ηθικό νοημα ”’


Και αν υπήρχε κατι που να εμοιαζε με το συγχρονο ελληνικό εθνος εδώ και 3 χιλιαδες χρονια(π.χ γλώσσα ) οι διαφορες ειναι τοσο μεγαλες ωστε η οποια ομοιοτητα ειναι για την …ιστορια


(για να γινω κατανοητος: Απειρως μεγαλύτερη ομοιοτητα εχουν οι συγχρονοι Ελληνες με τους Αμερικανους , Ιταλους ή και Τουρκους(στον τροπο ζωής, ρουχα , μουσική που ακουνε , ασθενειες, αριθμό μελών οικογενειας, χομπις κ.λπ -παρα με τους Αρχαιους Ελληνες ή Βυζαντινους )

..Και ο συγχρονος Εθνικισμός (οχι με την εννοια μιας ακραιας εθνικιστικής πολιτική η στασης ) αλλά ευρυτερα ιδωμενος

αποτελεί -για την εποχή μας την : Ψυχολογική εσωτερικευση ενός κατ’ εξοχήν

Νεωτερικού Συναισθηματος …. Του Συναισθηματος της Κυριαρχίας πανω σε καποιο εδαφος … (Επικρατειας )..

Η δε εθνική ταυτότητα …απο επιμερους ήσονος σημασιας ..στοιχειο αλλων Ταυτοτητων οπως ηταν προνεωτερικά …
-Εγινε στην Νεωτερικότητα η κατεξοχήν ταυτοτητα που οργανωνε ολες τις αλλες επιμερους ταυτοτητες (π.χΠανω απο ολα ειμαι Γερμανος π.χ και μετα εργατης , καθολικός ή προτεσταντης κ.λ.π..)

…Αλλά φυσικά ολα αυτά ειναι τεραστια ζητηματα …..και δεν μπορουν να ξετυλιχτουν ουτε εν μεσω πολεμικής ,ουτε μεταξύ αλλλων συζητησεων………………..

Comment by Νοσφεράτος November 7, 2007 Edit

Κριτικές... θανάτου/ Ζουμπουλάκης Γιάννης/ απο το Βημα .. ενδιαφερον οχι μονο σε οτι αφορά στον κινηματογραφο

Κριτικές... θανάτου

  Ζουμπουλάκης Γιάννης
Το Rotten Tomatoes είναι μια δημοφιλέστατη κινηματογραφική ιστοσελίδα που συγκεντρώνει ως επί το πλείστον αρνητικές κριτικές από όλον τον κόσμο. Αυτή την εποχή οι διασημότεροι κριτικοί της ιστοσελίδας είναι ο Μάρσαλ Φάιν και η κριτικός του Associated Press Κρίστι Λεμίρ επειδή τόλμησαν να ασκήσουν αρνητική κριτική για την τελευταία ταινία «Μπάτμαν», «Σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» του Κρις Νόλαν που θα προβληθεί στην Ελλάδα στις 21 Αυγούστου.

Εξαιτίας της άποψής τους για την ταινία, οι δυο κριτικοί έλαβαν ως και απειλές κατά της ζωής τους από φανατικούς του ήρωα της DC Comics. Η υπόθεση μάλιστα είχε και συνέχεια αφού ο διευθυντής της ιστοσελίδας Ματ Ατσιτι αποφάσισε να διακόψει προσωρινά την ανάρτηση σχολίων σε κριτικές.
Το φαινόμενο των άνευ ορίου αρνητικών σχολίων σε κείμενα άποψης δεν είναι πρωτόγνωρο. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε κείμενα του «Βήματος» που αφορούν τη Χρυσή Αυγή. Ωστόσο, θα πρέπει ο άλλος να είναι πραγματικά κλινική περίπτωση για να φτάσει στο σημείο να απειλεί τη ζωή κάποιου με αφορμή την άποψή του για μια… ταινία. Προσωπικά μου έχει συμβεί με τους «300» του Ζακ Σνάιντερ. Οχι μόνον εγώ αλλά και άλλοι συναδέλφοι που δεν συμφώνησαν με τη φασιστογκέι αισθητική του σκηνοθέτη (ο Δημήτρης Δανίκας των «Νέων» και ο Χρήστος Μήτσης του «Αθηνοράματος») παραλίγο να βρεθούμε προ εκτελεστικού αποσπάσματος από τους εθνικόφρονες που αντιμετώπισαν την ταινία ως είδωλο.
Ο φανατισμός όμως, δεν είναι μόνον εχθρός των κριτικών αλλά και των δημιουργών γιατί θα πρέπει να πω ότι τα πάνδεινα τραβούν και οι ίδιοι οι σκηνοθέτες άπαξ και αναλάβουν ένα σχέδιο που έχει πίσω του μεγάλο φαν κλαμπ. Παράδειγμα, ο Σαμ Ράιμι. Οπως μου είχε ο ίδιος πει όταν ανέλαβε τη σκηνοθεσία του πρώτου Spider Man στις αρχές της δεκαετίας του 2000 δεχόταν απειλητικά emails επειδή είχε επιλέξει τον Τόμι Μαγκουάιρ για τον κεντρικό ρόλο.«Ενιωθα ότι κρατούσα τον δαυλό με την oλυμπιακή φλόγα και ότι έπρεπε να τη μεταφέρω από το ένα σημείο στο άλλο, χωρίς να κάνω τίποτε το περίεργο μαζί της» μου είχε πει ο σκηνοθέτης. «Ετσι όμως δεν μπορείς να δουλέψεις, όχι δημιουργικά τουλάχιστον. Οταν έφτασα στο απροχώρητο, αποφάσισα να κλείσω το Internet και να μην ασχοληθώ άλλο με τους φαν. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να τους δώσω αυτό που θέλουν αλλά όχι αυτό που περιμένουν».

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Οι Άθλιοι

Οι Άθλιοι

Επιστολή στο πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ για την πειθαρχική μου δίωξη. Από Πάσχο Μανδραβέλη Προς τα μέλη του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ/αναδημοσιευση απο : http://www.tsantiri.gr/

Επιστολή στο πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ για την πειθαρχική μου δίωξη.

πηγη : http://www.tsantiri.gr/tipos/pitharchiki-dioxi-tis-esiea-ston-pascho-mandraveli-ti-apanta-o-idios.html
Από Πάσχο Μανδραβέλη
Προς τα μέλη του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Κατ’ αρχήν αδυνατώ να καταλάβω την επιστολή των δύο συνδικαλιστών εκπρόσωπων δημοσιογράφων της ΕΡΤ (Νίκος Γρυλλάκης, Βασιλεία Ζερβού) και σε τι συνίσταται ακριβώς η καταγγελία τους.
Στην επιστολή (προς το Πειθαρχικό Συμβούλιο) γράφουν:
«Παρακαλούμε το Πειθαρχικό Συμβούλιο, όπως εξετάσει το άρθρο της Καθημερινής το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011, υπό τον τίτλο «Μια αδιάφορη απώλεια» σελ. 49 το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης και που σύμφωνα με τις καταστατικές αρχές της Ενώσεων παραβιάζει κατάφωρα τον Κώδικα Δεοντολογίας. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν είναι το μόνο με το οποίο ο κ. Μανδραβέλης στρέφεται κατά των δημοσιογράφων της Δημόσιας Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, και δη σε μια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη ο απεργιακός τους αγώνας, με κύριο αίτημα την προάσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας οι οιποίες ήδη απειλούνται ή και σε πολλές περιπτώσεις έχουν ακυρωθεί σε πολλά ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Ζητάμε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της άμεση εξέταση της καταγγελίας.»
Το άρθρο μου (που ήταν στην σελίδα 11) έγραφε τα εξής:
«Μια αδιάφορη απώλεια
»Αλήθεια! Πήρε κανείς είδηση ότι εδώ και μία εβδομάδα δεν έχουμε ΕΡΤ; Ελειψε σε κανέναν, όχι μόνο η ΕΤ1 (για την οποία κλαίνε πολλοί ότι σαν κλείσει θα χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός), αλλά και η ΝΕΤ και η ΕΤ3; Βεβαίως όλοι συνεχίζουμε αγόγγυστα να πληρώνουμε 4,25 ευρώ μηνιαίως για υπηρεσίες που δεν ξέρουμε αν χρειαζόμαστε, αλλά σίγουρα δεν μας λείπουν. Διότι αν μας ενδιέφεραν οι εκπομπές των κρατικών καναλιών, θα υπήρχε κάποια διαμαρτυρία για την έλλειψή τους. Θα κουνιόταν έστω ένα φύλλο στη δημόσια σφαίρα.
»Οταν επί Μητσοτάκη αποκρατικοποιήθηκαν οι αστικές συγκοινωνίες, οι συνδικαλιστές έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι δεν ήταν και τόσο σημαντικοί στην καθημερινότητα των πολιτών. Ούτε καν οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούσαν· όση εκπροσώπηση μπορεί να υπάρχει σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα όπου οι εκλογές γίνονται όπως γίνονται. «Συμπαράσταση λαέ», φώναζαν με τις ντουντούκες, και ο λαός τούς μούτζωνε. Οι πολίτες είχαν σιχαθεί τα καπρίτσια τους, από τη συμπεριφορά τους και από τις διαρκείς απεργίες τους.
»Το ίδιο θα πάθει λίαν συντόμως και το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του. Από τη στιγμή που προκηρύχθηκε 48ωρη απεργία διαμαρτυρίας στο μετρό επειδή ένας συνδικαλιστής προπηλάκισε έναν άλλο συνδικαλιστή, το επόμενο βήμα είναι να πει η πλειοψηφία το «άι σιχτίρ! Καλύτερα ιδιωτικές συγκοινωνίες και χωρίς συνδικαλιστές παρά να μην μπορούμε εμείς να πάμε στη δουλειά μας επειδή αυτοί πλακώνονται για τα τιμάριά τους».
»Για να έχει νόημα μια απεργία, πρέπει σε κάποιους να λείπουν οι υπηρεσίες που δεν παράγονται. Στην περίπτωση της ΕΡΤ -αν εξαιρέσουμε τον κ. Απόστολο Κακλαμάνη ο οποίος περιδιαβαίνει τα κρατικά κανάλια για να τονίσει την ανάγκη ύπαρξής τους- η «δημόσια» τηλεόραση δεν λείπει σε κανέναν. Αυτό πιστοποιόταν από τις μετρήσεις θεαματικότητας, τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα από την απεργία της ΠΟΣΠΕΡΤ. Οσο για τον κ. Κακλαμάνη, τι να κάνουμε; Αν ήταν ακόμη πρόεδρος, θα μπορούσε να μας φορτώσει ακόμη ένα κανάλι της Βουλής και να πληρώνουμε μερικά εκατομμύρια κάθε χρόνο για να βλέπουμε την άδεια αίθουσα. Προς το παρόν δεν έχει παρά να παρακαλάει να λειτουργούν έστω τα τέσσερα από τα πέντε κανάλια της ΕΡΤ, παρά να μάχεται για το πέμπτο. Μπορεί έτσι και δημόσια τηλεόραση κάποτε να αποκτήσουμε και κάτι να γλιτώσουμε από τα 300 εκατομμύρια που πληρώνουμε, θέλουμε δεν θέλουμε…»
(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/12/2011_465667)
Επειδή ανάγνωση γνωρίζουν, παρακαλώ τους δύο συνδικαλιστές εκπροσώπους να μού γνωστοποιήσουν που και πως ακριβώς το άρθρο στρέφεται «κατά των δημοσιογράφων της Δημόσιας Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης». Το άρθρο αναφέρεται στην διόγκωση της ΕΡΤ που κοστίζει 300 εκατομμύρια στον ελληνικό λαό (δεν φαντάζομαι ότι οι δύο συνδικαλιστές-εκπρόσωποι ταυτίζονται με την εργοδότρια εταιρία τους, ακόμη κι αν αυτή είναι κρατική), κατά συνδικαλιστικών πρακτικών που απαξιώνουν τον συνδικαλισμό (δεν φαντάζομαι ότι οι δύο συνδικαλιστές-εκπρόσωποι να ζήλεψαν την δόξα του Λουδοβίκου ΙΔ’ και να θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης είναι η αφεντιά τους) και κατά του κ. Απόστολου Κακλαμάνη (κι εδώ δεν μπορώ να φανταστώ τίποτε).
Ποια ακριβώς είναι η «κατάφωρη παραβίαση του Κώδικα Δεοντολογίας», ο οποίος -σημειωτέον- στο προοίμιό αναφέρει ότι στόχο έχει
«Να κατοχυρώσει την ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης, την αυτονομία και αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου και να θωρακίσει την ελευθεροτυπία επ’ αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας»;
(http://www.esiea.gr/gr/1peri/deontology.html)
Δυστυχώς η αστήρικτη έγκληση των δύο συνδικαλιστών-εκπροσώπων της ΕΡΤ συμπληρώθηκε με την δική σας πειθαρχική δίωξη στην οποία αναφέρετε:
«Έπειτα από έγκληση που κατέθεσαν οι συν. Νίκος Γρυλλάκης και Βασιλεία Ζερβού, το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο αποφάσισε την άσκηση πειθαρχικής δίωξης εναντίον σας, για παράβαση του άρθρου 7, παρ. 1, εδ. α’ και θ’ του Καταστατικού και άρθρου 6, παρ. α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας. Σας κοινοποιούμε αντίγραφο της εγκλήσεως και σας καλούμε όπως ορίσετε εγγράφως, εντός 10 ημερών από την λήψη της παρούσας έως τρεις μάρτυρες, όπως δικαιούσθε, σύμφωνα με το άρθρο 9 του Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας των Πειθαρχικών Συμβουλίων»
Το άρθρο 7, παρ. 1, του καταστατικού αναφέρει ότι τα μέλη οφείλουν εδ. α’
«να ασκούν τη δημοσιογραφία ευσυνείδητα και με καλή πίστη, να τηρούν την επαγγελματική αλληλεγγύη και να δείχνουν διαγωγή, συμπεριφορά και ήθος ανάλογες με το λειτούργημα που ασκούν»
και εδ. θ’
«να τηρούν γενικά όλους τούς κανόνες τής δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας». (http://www.esiea.gr/gr/1peri/katastatiko.html)
Σε ότι αφορά το εδάφιο θ’ είναι προφανές κι απορώ γιατί συμπεριλήφθηκε στην πειθαρχική δίωξη.
Σε ότι αφορά το εδάφιο α’ φαντάζομαι ότι δεν κατηγορούμαι για «ασυνειδησία, κακή πίστη, κακή διαγωγή κι ανηθικότητα» (αυτό θα ήταν δίκη προθέσεων), αλλά για έλλειψη επαγγελματικής αλληλεγγύης. Κι εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα. Στα πλαίσια της καθ’ υμάς «επαγγελματικής αλληλεγγύης» η δράση των συνδικαλιστών δημοσιογράφων και τα κρατικά ΜΜΕ (τα οποία ο ελληνικός λαός πληρώνει με 300 εκατομμύρια κατ’ έτος) είναι εκτός κριτικής των δημοσιογράφων; Πρέπει να σιωπούμε γι’ αυτά τα θέματα; Αν ναι, για το υπουργείο Τύπου μπορούμε να γράφουμε; Κι εκεί εργάζονται δημοσιογράφοι.
Το ρωτώ διότι στο ίδιο άρθρο (7) και στην ίδια παράγραφο (1) το εδάφιο β’ αναφέρει ότι καθήκον των δημοσιογράφων είναι
«να υπερασπίζονται σε κάθε περίπτωση την ελευθεροτυπία και να μη συνεργάζονται στην επιβολή και την άσκηση οποιασδήποτε λογοκρισίας ή μέτρου που περιορίζει κατά οποιοδήποτε τρόπο την ελευθερία του Τύπου».
Που ακριβώς αρχίζουν οι εκπτώσεις στο εν λόγω άρθρο;
Δεν κατανοώ επίσης πως παραβίασα το άρθρο 6 παρ. α’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας το οποίο αναφέρει ότι
«ο δημοσιογράφος οφείλει να σέβεται την προσωπικότητα των συναδέλφων του. Να μην εκτοξεύει εναντίον τους ασύστατες κατηγορίες και να αποφεύγει τις προσωπικές αντεγκλήσεις, δημόσια και στους χώρους εργασίας.»
Πρόσωπα στο άρθρο δεν αναφέρονται· οπότε, εκ των πραγμάτων, η προσωπικότητα ουδενός θίγεται και ούτε προσωπικές αντεγκλήσεις υπάρχουν. Μια συνδικαλιστική πρακτική κρίνεται, ούτε καν δημοσιογραφική. Εκτός αν οτιδήποτε κάνουν οι δημοσιογράφοι ακόμη και ως συνδικαλιστές πρέπει κατά το πειθαρχικό να είναι εκτός δημοσιογραφικής κριτικής.
Με αυτά τα ερωτήματα κατά νου κι επειδή νομίζω ότι η δίωξή σας ξεπερνά το εν λόγω άρθρο κι αγγίζει θέματα ελευθερίας του λόγου των δημοσιογράφων ορίζω ως πρώτο μάρτυρα τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ κ. Δημήτρη Τρίμμη για να μας ξεκαθαρίσει αν το συλλογικό μας όργανο θέτει όρια στην ελευθερία των δημοσιογράφων να ασχολούνται κάποια θέματα, όπως είναι οι συνδικαλιστικές πρακτικές στον χώρο μας.
Τον κ. Ριχάρδο Σωμερίτη, γνωστό δημοσιογράφο για τους αγώνες του για την ελευθερία του λόγου σε εποχές δύσκολες, όπως η χούντα (επιπλέον: έχει διαφορετικές έως αντίθετες με τον υπογράφοντα απόψεις για την ΕΡΤ, όπως φαίνεται στο άρθρο «Μας χρειάζονται και η ΕΡΤ και το ΑΠΕ» http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=415866)
Τον κ. Σταύρο Τσακυράκη, αναπληρωτή καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών που έχει υπερασπιστεί πολλούς δημοσιογράφους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για ζητήματα ελευθερίας του λόγου
Πάσχος Μανδραβέλης
Δημοσιογράφος
Αθήνα 5.1.2012

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...