ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ

ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ

 Οι νέοι ίσως δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτά που λέμε τώρα Άυλα στο facebook στη δεκαετία του 70 τα λέγαμε εν σώματι στα πηγαδάκια .

Τα πηγαδάκια ήταν ζωντανά και ,είχαν ψυχή , καμμιά φορά κατέληγαν και σε ξύλο , ήταν η Ζώσα Αριστερά , υπερβολικά ζωντανή πολλές φορές

 Στα Πηγαδάκια κυριαρχούσαν οι πιο επιδέξιοι πολιτικά και κομματικά και , βέβαια ,όπως και στο σκάκι υπήρχε το Σιαχ υπήρχε και το Ματ. Ποιο ήταν το Σιαχ Ματ .; το να σε βγάλουν Εκτός γραμμής.... 

Ήταν σαν να βγαίνεις οφσάιντ ... ...... 

 Εγώ σχεδόν πάντα τα κατάφερνα να βγαίνω εκτός γραμμής .

Γι'αυτό σπάνια μιλούσα στα πηγαδάκια .

Κυρίως άκουγα..

Π.θ

Φιλμ Νουάρ

 

BERNARD F. DICK

ΑΝΑΤΟΜΙΑ

ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Μετάφραση ΙΩΑΝΝΑ ΝΤΑΒΑΡΙΝΟΥ

Επιμέλεια

ΕΥΑ ΣΤΕΦΑΝΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ. 2021 

Φιλμ Νουάρθ

. Ο όρος «φιλμ νουάρ» κατά λεξη σημαίνει «μαύρη ταινία», δηλαδή μια ταινία σκοτεινή στην όψη.

 Τα έργα τα διαδραματίζονται περισσότερο τη νύχτα παρά τη μέρα

 θεωρούνται  όμως σκοτεινά και με την έννοια ότι φέρνουν στην επιφάνεια τη σκοτεινη  πλευρά των ανθρώπων και της κοινωνίας. · 

Στο φιλμ νουάρ παιχνίδισμα σκοταδιού και φωτός συνδυάζετα με φωτογραφία υψηλού κοντράστ και χαμηλό φωτισμό, που από κοινού δημιουργούν ένα μονοδιάστατο ασπρόμαυρο κόσμο. 

Υπαίθριες λάμπες αποτραφτερά μαύρα πεζοδρόμια, υγρά από τη βροχή 

 Πινακίδες από νέον φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό. 

Ξανθές γυναίκες  φορούν μαύρες τουαλέτες διακοσμημένες με ασημένιες ρίγες, και τα καπό των σκούρων αυτοκινήτων λάμπουν στο φεγγαρόφωτο. 

Οι δολοφονιες  γίνονται τη νύχτα ή στη σκιά, όμως, κατά διάρκεια της παλης των σωμάτων  μια επιτραπέζια λάμπα αναποδογυρίζει.

 Έτσι, όταν βρεθει  το πτώμα, η λάμπα φωτίζει το πρόσωπο του θύματος.

 Το φως του ήλιου που μπαίνει μέσα από τις γρίλιες του του ή παραθύρου αργά το απόγευμα δημιουργεί μια σειρά από οριζόντιες  σκιές  στους τοίχους του σαλονιού..σ 202 

202

Αναμειξη στη μνήμη δύο γεγονότων

 ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

PAUL THOMPSON

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

– Προφορική Ιστορία-

μετάφραση: Ρ.Β. Μπούσχοτεν – Ν. Ποταμιάνος

επιμέλεια: Κ. Μπάδα – Ρ.Β. Μπούσχοτεν

Αυτή η σύμπτυξη στη μνήμη δύο ξεχωριστών γεγονότων σε ένα τελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο.

 Ανάλογα με το σκοπό της έρευνα ιστορικός μπορεί να  επιδιώκει τον διαχωρισμό τους επιχειρώντας να φτάσει βαθύτερα με προσεκτικές διευκρινιστικές ερωτήσεις. 

Σε μια περίπτωση, όμως, η ίδια η αναδιάρθρωση της μνήμης θα είναι μια πολύτιμη ενδειξη του τρόπου με τον οποίο κατασκευάζεται η συνείδηση μιας κοινωνικής  ομάδας. Όταν ο Sandro Portelli πήρε συνέντευξη από τον Dante Bartolini, ένα βετεράνο αγωνιστή της βιομηχανικής πόλης Terni βορείως της Ρώμης, τελευταίος του είπε ότι το 1943 οι εργάτες έσπασαν τις πύλες του εργοστασίου πυρομαχικών, πήραν όλα τα όπλα και ανέβηκαν στο βουνό για να ενωθούν με τους παρτιζάνους. Πολλοί από τους εργάτες πραγματι ενώθηκαν με τους παρτιζάνους και ίδρυσαν τη δική τους απελευθερωμένη ζώνη, αλλά δεν λεηλάτησαν το εργοστάσιο 1943.

 Ωστόσο, ο Bartolini ti  1949. ήταν ένας από αυτούς που πήραν τα όπλα στο εργοστάσικ οποίο ύστερα από τη σύλληψη · κομμουνιστή ηγέτη Togliatti το του τον Bartolini η Αντίσταση και οι μεταπολεμικοί συνδικαλιστικοί αγώνα μέρος της ίδιας ιστορίας, εύγλωττα εκφράζεται με αποτελούν συμβολική αφήγηση. Το ίδιο πνεύμα εκδηλώθηκε και σε μια άλλη περίπτωση: όταν ο Portelli πήρε συνέντευξη από εργάτες χαλυβουρα γίας σχετικά με τις μεταπολεμικές απεργίες,σχεδόν οι μισοί τοποθέτησα.  τον  φόνο ενός εργάτη από την αστυνομία οι μισοί. το 1953 αντί για το 1949 

Μετέθεσαν επίσης σκηνικό της απεργίας από μια διαδήλωση για την ειρήνη  μ στις τρεις μέρες οδοφραγμάτων και οδομαχιών που ακολούθησαν την απόλυση 2.700 εργατών από τη βιομηχανία χάλυβος. 

Στην πραγματικότητα κανείς δεν σκοτώθηκε εκείνες τις μέρες του 1953. Όπως όμως υποστηρίζει ο Portelli, τα γεγονότα δεν είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο σ' αυτό το περιστατικό. «Ο θάνατος του Luigi Trastulli δεν θα είχε μεγάλη σημασία για τον ιστορικό αν είχε καταγραφεί στη μνήμη "σωστά. Εξάλλου ο θάνατος ενός εργάτη στα χέρια της αστυνομίας στη μεταπολεμική αγγλία δεν είναι ένα τόσο ασυνήθιστο γεγονός... Αυτό που το κάνει σημαντικό είναι ο τρόπος που λειτουργεί στις αναμνήσεις των ανθρώπων». τά από τριάντα, σαράντα χρόνια στην «longue duree» (μακρά διάρκεια) μνήμης, ο θάνατος του Trastulli ακόμα απηχεί στη λαϊκή φαντασία. γεγονότα που οι άνθρωποι θυμούνται (και ξεχνούν) αποτελούν το υλικο από το οποίο κατασκευάζεται η ιστορία». Η ίδια η υποκειμενικότητα, θεωρείται από μερικούς ως μια αδυναμία των προφορικών πηγών, μπορεί  επίσης να τις κάνει μοναδικά πολύτιμες. 

Ανάκληση αναμνήσεων

PAUL THOMPSON

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

– Προφορική Ιστορία -

μετάφραση: Ρ.Β. Μπούσχοτεν - Ν. Ποταμιάνος

επιμέλεια: Κ. Μπάδα – Ρ.Β. Μπούσχοτεν

ΠΛΕΘΡΟΝ 2002 ,2008

Σελ 49 

Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους ηλικιωμένους που είναι ακόμα δραστήριοι κι ορεξάτοι.

 Άλλη μια εντυπωσιακή εξέλιξη της προφορικής ιστορίας αποτελεί η θεραπεία μέσω της αναπόλησης [reminiscence therapy). E- καί γεροντολόγοι παραδέχονται ότι η ανάκληση των αναμνήσεων είναι  ισως ένας σπουδαίος τρόπος για να διατηρήσουν οι ηλικιωμένοι την ταυτό τητά τους μέσα σ' ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να βοηθήσει στην αναζωογόνηση του πνεύματος ανθρώπων που έχουν αποτραβηχτεί από την κοινωνία ή έχουν πάθει κατά θλιψη ή ακόμη και για τη θεραπεία ηλικιωμένων ψυχωτικών ή ατόμων που πάσχουν από γεροντική άνοια. Τα σύνολο κασετών και διαφανειών με τίτλο «Ανάκληση» που έφτιαξε η Joanna Bornat για λογαριασμό της οργάνωσης «Βοήθεια στους Ηλικιωμένους», ενέπνευσε ένα ολόκληρο κίνημα που αγκάλιασε εκείνους που ασχολούνται επαγγελματικά με τη φροντίδα των ηλικιωμένων, κίνημα για το οποίο θα μιλήσουμε αναλυτικά στο Κεφάλαιο 5.

49

Με πνιγει όλο αυτό το φως που κρύβει το σκοτάδι

 Petros Theodoridis

25 Ιουνίου 2013  · 

Θεε μου Πρωτομάστορα,που έχτισες τη Χώρα

πες μας τι θ' απογινουμε μέσα στη ζέστη τώρα;

Μας έκλεισες μεσ τα Βουνά στην Πνιγηρή Γαλήνη

Και μέσα στου κομφορμισμού την θλιβερή Σαγήνη

Μέσα στην Κατανάλωση και στην Α-νοησία

(απ τα πολλά τα Σκάνδαλα πάθαμε Ανοσία)

Μας έσβησες τη Μνήμη μας ,γίναμε Λωτοφάγοι

χοντραινουνε οι Κωλοι μας , Άπληστοι και Παμφάγοι

Με όλα τουτα τα Νησιά που λάμπουν μες τη Ζέστη

Θελω να Φύγω από Δω , να πάω Βουδαπέστη ...

Με πνίγει αυτή η θάλασσα η ήρεμη σα λάδι

Με πνίγει όλο αυτό το Φώς που κρύβει το σκοτάδι..

Μορφές αντίστασης προς την αποικιοκρατία

 

ROBERT J.C. YOUNG

Μεταποικιακή θεωρία Μια ιστορική εισαγωγή

ΜΕΤΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

244 ,,245 

τ. Αυτή η απέραντη ιστορία αποτελεί μια αξιοσημείωτη καταγραφή μιας. αδάμαστης άρνησης. Οι μορφές τις οποίες πήρε η αντίσταση ήταν επίσης εξαιρετικά ποικίλες. Οι Thomas xá (1994:44) τις διαιρούν σε πέντε κατηγορίες, που μπορούν να περγραφούν ως εξής:

1. Αντίσταση στην κατάκτηση: πόλεμοι αντίδρασης στην ευρωπαϊκή εισβολή Αυτοί από μόνοι τους αποτελούν ένα ευρύ πεδίο στρατιωτικών από τυπική στρατιωτική εμπλοκή επαγγελματικών στρατών, μέχρι σποραδικες μορφές αντίστασης από άσχημα εξοπλισμένες  ομάδες  του ιθαγενούς πληθυσμού 

•Εξεγερσεις εναντίον της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης : αυτή η μορφή περιλαμβάνει όλη ι την γκάμα της αντιαποικιακής αντίστασης, από ανταρσίες σκλάδων μέχρι βίαιες εξεγέρσεις και επαναστάσεις, μέχρι μαζικά κινήματα, διαμαρτυρίας, απεργίες και πολιτική ανυπακοή. 

3 διαμαρτυριες θρησκευτικής αναγέννησης: η δυσαρέσκεια κατά της αποικιοκρατιας μέσα μέσα από θρησκευτικά κινήματα  που διεκδικουν μια παρα δοσιακή ντόπια κουλτούρα στο όνομα ενός ουτοπικού μέλλοντος, απαλλαγμένοι από την αποικιοκρατία.

4 Εθνικιστικές συνταγματικές κινήσεις προς την αποαποικιοποίησης τυπική μορφή αντίστασης τασης από κοινότητες λευκών αποίκων όπως του Καναδά, της και της Αυστραλίας

.Νέας Ζηλανδιας 

5 εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες: ένοπλη αντίσταση ανταρτών, ιδίως από τον 5 Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Η ιστορία της αντιαποικιοκρατίας αποτελείται από τις ιστορίες που περι λαμβάνονται σ' αυτές τις πέντε κατηγορίες. 

Η δεύτερη πρέπει να υποδιαιρεθεί σε εξεγέρσεις από ιθαγενείς ή άλλους λαούς που αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού και σε πρώιμες εξεγέρσεις Ευρωπαίων αποίκων κατά της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, όπως στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Η δεύτερη συνδέεται με την πιο αμφιλεγόμενη κατηγορία, την τέταρτη: όπως παρατηρεί ο Ferro, «μπορεί κανείς να δει αυτούς τους αγώνες για ανεξαρτησία ως το πιο εξελιγμένο στάδιο της αποικιακής εξάπλωσης των λευκών» (Ferro 1997: 211). Αυτή που μελετήθηκε λιγότερο, κι αυτή την οποία η μεταποικιακή θεωρία έχει αρχίσει μόλις

 πρόσφατα να την αντιμετωπίζει σοβαρά μετά

 από τις εργασίες των Comaroff και άλλων πρόσφατων αφρικανών ιστορικών, είναι η τρίτη, τα κινήματα της θρησκευτικής αναγέννησης. Σε αυτά μπορούν να περιληφθούν διάφορες εκδοχές ισλαμικού και ινδουιστικού εθνικισμού, τα κινήματα Mahdi στην ανατολική Αφρική και τη νότια Ασία, μαζί με προφητικά και μεσσιανικ

κινήματα στην Ινδία και τη Νέα Ζηλαντα (αρική, καλλίνα και στην Ιάβα τη Βιρμανία, Court and Coηλανδία 1970 Hohen 1985 Congham 1966: 324-1 1991, 1997 Kedourie 1971 19 Homberg and Nottingham της under 1961).

 .....Αν και συχνά εμπνευσμένη από παραδόσεις αντλημένες μορφές την ιθαγενή κουλτούρα, θρησκευτική αναγέννηση ως μορφή εθνικισμού τείνει επίσης να καθιερώσει δικές  της διαδικασίες καταπίεσης. Όταν συνδυάζεται με κάποιους από τους στόχους  του σοσιαλισμού και του φεμινισμού, όπως σε ορισμένες μορφές α στόχου εθνικισμού, μπορεί θετικά να συνδεθεί με την πολιτική της μετάποικιακης κριτικής 

οι αντιαποικιακοί αγώνες έλαβαν ποικίλες μορφές ανάλογα με τις διαφορο ποιημένες συνθήκες. Στην περίπτωση μακρόβιων αποικιών που είχαν ιδρυθείαπό παλιά από λευκούς εποίκους όπως ο Καναδάς ή η Αυστραλία, αυτοί περιέλαβαν τη σταδιακή ανάπτυξη μορφών συμμετοχικής διακυβέρνησης – για τους λευκούς εποίκους. 

Σε αποικίες εγκατάστασης όπου υπήρχε λευκή  μειονότητα, όπως στην Αλγερία, την Κένυα ή τη Ροδεσία, αναπόφευκτα δημιουργήθηκε μια πιο σύνθετη κατάσταση για την πλειονότητα του πληθυσμού και στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν με χρήση βίας, για παράδειγμα από τις οργανώσεις FLN, SWAPO ή ZANU.

 Αλλού, σε μη λευκές αποικίες εκμετάλλευσης, σε γενικές γραμμές όσο πιο ανεπτυγμένη ήταν η οικονομία και η εκπαίδευση, συχνά συνοδευόμενη από κινήματα Μεταρρύθμισης, όπως στην Ινδία, τόσο πιο πιθανό ήταν η πολιτική αναταραχή που προκαλούνταν από την αστική τάξη να αποτελούσε μια αποτελεσματική μορφή Εκστρατείας για ανεξαρτησία.

 Παραδείγματα θα ήταν η Ινδία/Πακιστάν, η Κευλάνη (Σρι Λάνκα) και η Γκάνα, οι οποίες διέθεταν ένα ανεπτυγμένο εκπαιδευτικό σύστημα, οικονομία και ουσιαστική συνδικαλιστική υποδομή, καθώς και να κοινωνικό σύστημα άκαμπτο από την ιεραρχία της κάστας ή της τάξης. Στις χώρες αυτές, μια ντόπια ελίτ ήταν ήδη έτοιμη να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας. Στην  αποικιώ «υπανάπτυκτων», οι ποίες ήταν εξαρτημένες από την εκάστοτε αποικιοκρατική δύναμη, τα πράγ ατα συνήθως δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρα και η τοπική αντίσταση έπρεπε να και πιο μαχητική. Εκτός από τις λευκές αποικίες εγκατάστασης, οι αποικιο ατικές δυνάμεις ήταν αυτές που εγκλωβίστηκαν στην ιδεολογία της «αφο ίωσης», όπως οι Γάλλοι ή οι Πορτογάλοι, οι οποίοι απάντησαν με τη μεγα- τερη βιαιότητα στα αντιαποικιακά κινήματα. 

Ο Γκάντι υιοθέτησε μια ανδρόγυνη μορφή αντίστασης στο Ανδρικό πρότυπο της Βρετανικής κυριαρχίας

 ROBERT J. C. YOUNG( 2001 )

ΙΕΤΑΠΟΙΚΙΑΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Γιώργος Δεμερτζίδης

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Βασιλική Καραγιάννη

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ιωάννα Λαλιώτου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ 2007 

Σελ 467- 470

3. ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΤΟΥ Γκάντι 

3.1. Αντίσταση μέσα από το κοινωνικό φύλο

Η πολιτική του Gandhi, παραβιάζοντας τις συμβατικές πολιτικές κατηγορίες και μορφές και τις κανονιστικές διακρίσεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού χώρου διάνοιξε δυνατότητες τις οποίες ιδιοποιήθηκε σταδιακά η μεταποικιακή αριστερά. 

Η τακτική της μη-βίας την οποία μέσω των οποίων τέθηκε ακολούθησε, όπως έχουν επισημάνει διάφοροι σχολιαστές, συνοδεύτηκε από μια στρατηγικής σημασίας υπέρβαση των καθιερωμένων ρόλων σε επίπεδο κοινωνικου  φύλου, γεγονός που δυσκόλεψε περισσότερο την αποικιακή κυβέρνηση να αντιδράσει με τους τρόπους με τους οποίους χειριζόταν συνήθως την. αντιαποικιακη αντίσταση 

 Η ψυχολογία της αποικιοκρατίας, όπως έχει υποστηρίξει ο Gandhi και αργότερα ο Fanon  αναπτυσσόταν μια διανοητική κατάσταση αμοιβαίας αντίδρασης μεταξύ αποiκιοκρατη και αποικιοκρατούμενου, και για τους δύο η αποικιοκρατική κουλτουρα απαιτούσε μια συγκεκριμένη διανοητική στάση, με τη δική της ιδεολογια ,  τους δικούς της κώδικες και κανόνες, οι οποίοι έπρεπε να περάσουν μέσω διδασκαλίας αλίας, καθώς ήταν διαφορετικοί από τις τοπικές κουλτούρες και των δύο.

 Στην περίπτωση αιώνα, του βρετανικού ιμπεριαλισμού στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα το πλέγμα της αποικιοκρατικής κουλτούρας στηρίχτηκε πάνω σε μια ιδεολογία ανδρισμού. 

Ο Ashis Nandy ήταν από τους πρώτους που επισήμαναν στην αντιστοιχία μεταξύ σεξουαλικής και πολιτικής κυριαρχίας, την οποία η δυτική αποικιοκρατία χρησιμοποίησε σταθερά» (Nandy 1983:4). 

Με την επέκταση της αυτοκρατορίας κατά τον δέκατο όγδοο αιώνα, υπήρξε στη Βρετανία μια σαφής τάση προς την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου προτεσταντικού στερεότυπου ανδρισμού που θα αποτελούσε τη βάση της βρετανικής πολιτικής και κοινωνικο-οικονομικής ηγεμονίας. 

Η κυριαρχία αυτή της πατριαρχικής αντίληψης, η οποία συνδέθηκε με τη δράση και τη βία της αποικιακής κατάκτησης, λειτούργησε κατά ανάλογο τρόπο, σε μια

περιοριστική ιδεολογία «μητρόπολης/αποικιών» για τις γυναίκες και τη θηλυκότητα, κάτι το οποίο οι ίδιες οι γυναίκες συχνά αμφισβήτησαν. 

Η ιμπεριαλιστική κουλτούρα επίσης ενισχύθη – κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και από διάφορες φυλετικές θεωρίες, οι οποίες παρουσίαζαν τις ευρωπαϊκές φυλές ως αρσενικες

, ενώ τις μη-ευρωπαϊκές ως θηλυκές: η λατρεία της αρσενικότητας έγινε ηγεμονική. Τα βρετανικά ιδιωτικά σχολεία, η έμφαση στον αθλητισμό, στο κυνήγι, η κήρυξη της ομοφυλοφιλίας ως παράνομης η ίδρυση του συλλόγου Προσκόπων, ακόμη και η μόδα ανδρικής περιτομής, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι κατά την περίοδο του μιλιταριστικου ιμπεριαλισμού   υπήρξε ένας στενός περιορισμός της ταυτότητας του κοινωνικού φύλου 

Για το λόγο αυτό οποιοδήποτε  σημάδι θηλυκότητας  στους άνδρες έφτασε  να θεωρείται πιο   επικίνδυνο και από την τη θηλυκότητα. Μέσα από μια ανάλυση συγκεκριμένων πολιτικών διαμαχων  στην Ινδία των τελών του δεκάτου ενάτου αιώνα, η Mrinalini Sinha έχει υποστηρίξει ότι τη νέα δυναμική μεταξύ αποικιοκρατικής και εθνικιστικής πολιτι κής στην Ινδία τις δεκαετίες του 1880 και 1890 αποτυπώνεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη  λογική του αποικιοκρατικού ανδρισμού (Sinha 1995: 1) 

Σύμφωνα με τον Nandy, ένας τρόπος μέσω του οποίου η Ινδία απάντησε σε  αυτή τη λατρεία του ανδρισμού και του ιδεώδους του προμηθεϊκού άντρα, ήταν να δημιουργήσει έναν ιδεολογικό αντίλογο με τη θεωρία των πολεμικών φυλών (Ksatriyahood), την οποία, όπως υποστηρίζει, μπορούμε να βρούμε ακόμη και σήμερα στο μαχητικό εθνικισμό των Ινδουιστών και των Σιγ. Σταθεροποίησε επίσης και το συνωμοτικό νήμα του ινδικού στρατούς : στους αιώνες της βρετανικηε. η κυριαρχίας, η μεγάλη πλειοψηφια αυτού που αποκαλούνται  «στρατός κατοχής» στην Ινδια αποτελούνταν από Ινδούς -  ακολουθώντας το παράδειγμα των Ρωμαίων, η βρεττοχική αποικιοκρατική στρατηγική έτεινε  πάντοτε να  χρησιμοποιεί και να αναδιοχετεύει τον στρατιωτική υπηρεσία της αυτοκρατορίας, μια τακτική που  ειρωνεία της ήταν πιο ορατή στη χρησιμοποίηση  ιρλανδικών συνταγμάτων στην Ινδία. Στην περιπτώση της Ινδίας, η αντίσταση με ανταπόδοση της βίας στη βία υποτιμήθηκε ως στρατηγική μετά την καταστολή της εξέγερσης του 1857. Αν και από εθνικιστική άποψη, η εξέγερση του 1857, όπως πρώτος υποστήριξε ο Savarkar το 1909, ήταν ένας πόλεμος ανεξαρτησίας, γεγονός παραμένει ότι η νίκη των Βρετανών επιτεύχθηκε, όπως τόνισε ο Seeley, χάρη στη χρησιμοποίηση  ινδικών  στρατευμάτων (Savarkar 1947- Seeley 1971). Πέρα από την τρομοκρατική δράση, για την οποία έχουμε ήδη μιλήσει, έκτοτε η στρατιωτική αντίσταση δεν αποτέλεσε ποτέ σοβαρή απειλή για τη βρετανική κυριαρχία στην Ινδία. Ο Νανάς υποστηρίζει ότι οι Ινδοί, αντί να αντισταθούν στον κατακτητή με τουςδικούς του όρους, δηλαδή να προσπαθήσουν να μιμηθούν ή να συναγωνιστούν τα. Βρετανικά ιδεώδη περί ανδρισμού, ακολούθησαν έναν εναλλακτικό τρόπο αντίδρασης, αναπτύσσοντας ένα νέο ορισμό του ανδρισμού, ο οποίος ως ένα βαθμό

συμφωνούσε με το δυτικό στερεότυπο του εκθηλυμένου Ινδού, αλλά ο οποίος ήταν εμπνευσμένος από το πολύ ευρύτερο φάσμα του ανδρισμού, της θηλυκότητας ς και του ανδρογυνισμού, το οποίο ήταν εγγενές στην ενδουιστική παράδο

- Η αντιστροφή αυτή, που έγινε με βάση την τοπική παράδοση, συνοδεύτηκε. και από μια αλλαγή οπτικής, σύμφωνα με τηνοποία η αρσενική κουλτούρα του αποικιοκρατη άρχισε να ε Θεωρείται ως ηθικά και πολιτισμικά κατώτερη 

Ο Γκάντι  ήταν εκείνος που κατάφερε να ενσαρκώσει αυτή την μεταμόρφωση και να εξελίξει σε μια μορφή αντιαπικιακξς αντίστασης καλλιεργώντας  μια  ηθελημένη παιδική θηλυκότητα, ενώ ταυτόχρονα αντλούσε από την ε τις τις πηγές των  ντόπιων πολιτισισμικων μορφών (Nandy 1983: 52-5). Ωστόσο, ακόμη σε αυτήν την περίπτωση ο Γκάντι μιμήθηκε το παράδειγμα κάποιων " ξενοοφερμένων "  δυτικών , οι οποίοι εκφράστηκαν με αμφίσημο τρόπο απέναντι στην κουλτούρα και την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού, γεγονός που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί εναντίον του ιμπεριαλισμού. 

Η έκφραση της διαφωνίας του  Όσκαρ Ουάιλντ μέσω της ομοφυλοφιλίας του εγκαινίασε ένα νέο πεδίο εμφυλης πόλιτικης τις  δυνατότητες της οποίας ο Γκάντι αντιλήφθηκε από την αρχή της  καριέρας του, αν κρίνουμε από το ενδιαφέρον του για το έργο του .E  Carpenter και R. H. Sherard (τα βιβλία τους βρίσκονται ανάμεσα στα προτεινόμενα αναγνώσματα στο τέλος του Hind Swaraj) Η υιοθέτηση από την μεριά του   κάποιων μεθόδων αντίστασης που χρησιμοποίησαν οι σουφραζέτες, η υπο στήριξή του προς ορισμένους φεμινιστικούς στόχους και η δική του συνειδητή κίνηση, στην προσωπική και τη δημόσια ζωή του, να υιοθετήσει ο ίδιος,μια σχεδόν ανδρόγυνη ταυτότητα όλα αυτά υποδηλώνουν τις σχέσεις ανάμεσα στη κεντρική του  θέση   της μη-βίας και σε μια πολιτική με την οποία αντιστάθηκε  την βρετανικό ιμπεριαλισμό υπονομεύοντας την έμφαση του τελευταίου  στον υπερβολικό ανδρισμό και εκμεταλλευόμενος τις αντιδράσεις του στο θηλυκό 

 • Ο 

Gandhi, του οποίου η αντινεωτερική στάση ήταν εξαιρετικά προβλημστικη  για το φεμινισμό στην Ινδία, εκμεταλλεύτηκε και χρησιμοποίησ" θηλυκές   στρατηγικές σε μια πολιτική κατάσταση της οποίας οι κανόνες ήταν κατηγορηματικά  ανδρικοί, και με αυτόν τον τρόπο αναστάτωσε τα πολιτικά πράγματα χρησιμοποιώντας ως · κοινωνικό φύλο. Εισήγαγε την ψυχολογία ως όπλο των αδύναμων , με έναν πολύ πιο ριζοσπαστικό τρόπο από εκείνον του Fanon το Ειναι, ο οποίος ενδιαφερόταν πρωτίστως να αποκαλύψει την ιδεολογική  βάση της  δυτικής εθνο-ψυχολογίας και για τον οποίο η νευρωτική κατάσταση της αποικιοκρατίας, την οποία εξέφρασε με τόσο σθένος, μπορούσε να θεραπευ το μόνο με τη χρήση αρσενικής βίας. Με αυτή του την ενέργεια, ο Gandhi ανοιξε ς το δρόμο για να αξιοποιηθεί η ψυχολογία στο σύνολό της ως μέσο αντιαποικιαμης ς πολιτικής πρακτικής, η οποία έχει πλήρως αναπτυχθεί στις μετααποικιοακες  ιστορικές επανεκτιμήσεις των μορφών και των μέσων της αντιαποικιακης  αντίστασης. Ήταν επίσης από τους πρώτους που μίλησαν για τις πολιτικες  δυνατότητες εναλλακτικών μορφών αντίστασης, όπως αυτής που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μια πολιτική μορφή ανταρτοπόλεμου εκφραζοντας αυτό που οι καταπιεσμένοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά έκαναν τόσον  καιρό 

Ο Γκάντι πήγε πιο μακριά από τον Φανούν χρησιμοποιώντας τις ταυτότητες του κοινωνικού  φύλου ως τμήμα των  αντιαποικιακων του κινήσεων ( στην περίπτωσή του, η χρήση τους επεκτάθηκε και στην ευρύτερη κοινωνική του πολιτική 

 Ενώ ο Fanon αντέδρασε σττην εχθήλυνση του θύματος της αποικιοκρατίας   επιββάλλοντας έναν βίαιο υπερ-ανδρισμο ο Γκάντι απλά επιδόθηκε σε να περιπλο παιχνίδι ανάμεσα στα δύο με την ιδέα της satyagraha ή μιας προφανως θηλυκής» παθητικής αντίστασης· η «δύναμη της ψυχής», η shakti, ήταν επίσης μια θηλυκή αρχή. Επικαλούμενος το θηλυκό στοιχείο σε μια πολιτική κατάσταση της οποίας οι κανόνες ήταν αρσενικοί, ο Gandhi αναστάτωσε σε ταυτόχρονα τόσο την έμφυλη όσο και την αποικιακή πολιτική πραγματικό τητα. Ενώ στα μάτια των δυτικών ο Gandhi έκανε τον εαυτό του πιο θηλυκό, για τους Ινδούς απέκτησε το πολιτισμικά αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό του ανδρόγυνου. 

Στον τόπο του ο Gandhi μάλλον αυτοευνουχίστηκε παρά εκθηλυνθηκε: ένας από τους λόγους της μυστικιστικής του γοητείας στο λαό ήταν η δημόσια αποκήρυξη των σεξουαλικών σχέσεων με τη σύζυγό του. 

Ό Gandhi ενθάρρυνε επίσης ενεργά τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική, ενστερνίστηκε πολλούς από τους φεμινιστικούς στόχους και αναγνώρισε τις δυνατότητες των φεμινιστικών πολιτικών στρατη γικών.

Ο Gandhi και η πολιτική του ενδύματος

Μια χαρακτηριστική στρατηγική της «αντι-πολιτικής» του Gandhi αφορούσε την πολιτική του ενδύματος. Παρά την έμφαση που έδωσε στον κόσμο του πνεύματος, στην πραγματικότητα ο Gandhi πρόβαλε το σώμα του όσο κανένας άλλες ηγέτης αντιαποικιακού αγώνα. Οι ενδυματολογικές του μεταμορφώσεις, τις οποίες έχει καταγράψει με εντυπωσιακό τρόπο η Emma Tarlo, από την Πρωιμασία ενός λυγερόκορμου Άγγλου τζέντλεμαν των ανώτερων τάξεων το 188 στη λαϊκή εκδοχή της περιβολής Kathiawadia ενός χωρικού Guharati  ήταν γεμάτες σημασία. Ο Gandhi ήταν άριστος γνώστης της ενδυματολογικης σημειωτικής, την οποία και χειρίστηκε πιο αποτελεσματικά από το ξίφος η τι όπλο. 

 ΕΝΩ πρόβαλε ένα μη - υλιστικό τρόπο ζωής  ελάχιστοι  ελάχιστοι πολίτικοι  φροντίδα.  τόσο πολύ τον τρόπο με τον οποίο ντύνονταν ή κατέγραψαν της διεξοδικά το πώς θα έπρεπε να ερμηνευθεί το ντυσιμο τους